Ali eve gitti ve rahat bir şekilde uyudu. Sabah kalktığında bir sorunla karşılaştı. Mehmet yani kardeşi evde değildi. Neyse dedi ve kahvaltı etti. Ali bugün izin gününde olduğu için rahattı. Ama bir yandan da korkuyordu çünkü kardeşi dün ve bugün evde yoktu. Nereye gittiğini bilmiyordu. "Acaba nerede bu çocuk?" diye söyleniyordu. "Kesin yine biryerlere gitmiştir,belki arkadaşında kalmıştır" diye düşünceleri aklında geçiriyordu. Birden telefon çaldı. Arayan Furkan'dı. Telefonu açtı ve konuşmaya başladı. Furkan'ın her zamanki gereksiz sözleriydi söyledikleri. Ali'nin canı sıkıldı. Mehmet'i aramaya çıktı. Aradı ama bulamadı. Arkadaşlarıyla buluşmak için kafeye gitti. Bekir,Ahmet,Furkan bekliyordu.
Ali:Beyler size birşey söylemem gerekiyor. Bana yardım edebilir misiniz?
Bekir:Seve seve ederiz kanka. Eee nedir sorun?
Ali:Kardeşim kayıp.
Furkan:Şaka yapıyorsun herhalde.
Ahmet:Yok ya Ali yalan söylemez hadi arayalım.
Ali'nin içi paramparça olmuştu. Aramaya başladılar. Aradılar,aradılar Bir arkadaşının evine girdiler ama burada yoktu.
Ali:Bence bulamayacağız.
Furkan:Ali hemen pes etme kardeşini bulacağız. Biz polisiz değil mi?
Ali:Evet ama...
Furkan:Ne ama?
Ali:Tamam,tamam biz bulabiliriz.
Birkaç metre yürüdükten sonra bişeyler içmek için kafeye girdiler.
Ahmet:Ali, bak arkanda kim var!
Ali arkasına baktığında Mehmet'i gördü. Hemen yanına gitti.
Ali:Oh be sonunda bulabildim seni,neredeydin.
Mehmet:Sanane be! Ben artık o pis evde yaşamak istemiyorum. Kendime yeni ev tutacağım ve bolca param var. Sen ise fasfakir bir insansın!
Ali:Hani birbirimizi bırakmayacaktık? Ne oldu sana böyle?
Mehmet:Ne olduysa oldu! Sana söyleyecek değilim.
Mehmet gerçekten de değişmişti. Ali'yi çok severdi. Neden böyle olduğunu çözememişti Ali...
Evet,bu da bu şekildeydi, diğer bölümde görüşmek üzere :))
