Gizemli kız

1.bölüm -Kaza-

Merhaba Arkadaşlar. Bu benim Wattpad deki ilk kitabım. Kuzenimin desteğiyle yazmaya başladım. Beğeneceğinizi umuyorum.
-İyi Okumalar-

Flashback

-Lydia-

Sonunda arabaya binebilmiştik. Resmen evi toparladık. Sözde tatile gidiyoruz.
"Abla tabletimin şarjı bitti. Şarja tak." Jeremmy yakınarak tabletini gösterdi.
"Şuan arabada olduğumuzun farkında mısın?" dedim arabanın içini işaret ederek.
"O zaman telefonunu ver."
"Sence ben sana telefonumu verir miyim. Jeremmy hem senin telefonun nerede.?" dedim.
"Anne telefonumu ver." Jeremmy birden ön tarafa atladı.
Babam bu hareketiyle direksiyonu sağa kırdı. Tam tehlike geçti derken önümüze koca bir tır çıktı.
-Günümüz-

Gözlerimi açtım. Etrafa bakındığımda kolum da serum karşımda elinde dosyayla uğraşan kadın vardı. Gülümseyerek yanıma geldi.
"Neredeyim ben.?" doğrulmaya çalıştım ama başarısız oldum.
"Hastanedesiniz hanımefendi. Şuan durumunuz iyi. Arkadaşlarınız sizi dışarıda bekliyor. Hemen çağırıp geliyorum." dedi ve bir hışımla dışarı çıktı. içeri Jason,Alice ve Caleb girdi.
Jason yanıma gelip elimi tuttu. Bu yaptığına şaşırmıştım. Okulda ne kadar samimi olsakta böyle bir haraket beklemiyordum. Alice Caleb' a sarılmış ağlıyordu.
"Alice neden ağlıyorsun." ağlaması daha da şiddetlendi.
"Lydia sakin olacağına söz verirsen. Sana herşeyi anlatıcaz." Jason gözlerini kaçırarak konuşmuştu. Neden herkes bu kadar üzgündü? Annem ve babam neredeydi. Şuan okulda olmamız gerekiyordu. Ama neden hastanedeydik.
"Niye buradayız. Neden hiç kimse birşey söylemiyor." Sona doğru sesim yüksek çıkmıştı. İçeri koşarak Jeremmy girdi. Ve bana sarıldı.
"Abla annemiz ve babamız neredeler.? Kapıdaki amca bana hiçbirşey söylemedi." dedi.
"Bilmiyorum. Ve şuan gerçekten cevabını öğrenmek istiyorum. Anlatırmısınız artık." Alice Caleb' ın kollarının arasından çıkıp bana doğru yaklaştı. Caleb da Jeremmy i dışarı çıkardı. 
"Lydia çok üzgünüm. Annen ve baban hayatını kaybetti." dedi.
"Hayır yalan söylüyorsun." kolumdaki serumdan kurtulup ayağa kalktım.
Jason beni tutuyordu. Gözüme akın eden gözyaşlarını serbest bıraktım.
"Bırak beni Annemin yanına gideceğim. Bırak.!" dedim kimse Dinlemiyordu. Hemşire yanıma gelip beni yatağa yatırmaya çalıştı. Jason da beni tutmuştu. Çırpınmalarım bir işe yaramıyordu. O anda kolumda sızı hissettim. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken halsiz düştüm.
"İyi olacaksın."  son duyduğum sözler bunlar oldu.
* 2 saat sonra*
Gözlerimi Jason' ın sesiyle açtım. Odada kimse yoktu.
"Lydia iyimisin.?" bu sorudan nefret ediyorum. Her seferinde iyi olmadığım halde duyduğum soru!!
"Nasıl öldüler.?" dedim sesim bile zayıf çıkıyordu. İlaçların etkisi yüzünden ağlayamıyordum bile..
"Şaka mı yapıyorsun. Arabada sende vardın."
"Ne arabasından bahsediyorsun Jason. Araba kazası mı oldu.?" dedim
"Ben doktoru çağırıp geliyorum." dışarı çıktı 1 dakika sonra yanında doktorla geri döndü. Doktor elindeki aleti gözüme tuttu.
"Mss.Martin en son ne hatırladığınızı söyler misiniz.?" dedi.
"Okuldaydık. Mr.Fitz in doğum günüydü. Dersimiz çok eğlenceli geçmişti." dedim en son hatırladığım buydu çünkü. Jason göz devirdi.
"Peki bu olay ne zaman oldu.?"
Jason benden önce cevap verdi.
"3 ay önceydi.."
İlk bölüm geldi. Yorum ve votelerinizi bekliyorum.