Gizemli kız

5.bölüm -Lydia bir şey sezer-

*Lydia*

Alice: "Lydia çok fazla düşünüyorsun takma kafana."
Lydia: "Yapamam. Olanları hatırlamaya çalıştıkça beynime ağrı giriyor. Düşünmeyeceğim desem de. olmuyor."
Maria: "Bence de zor bir şey başkaları 3 ay öncesini hatırlasa da sen hatırlamıyorsun belki bir sevgilin olmuştur onu bile bilmiyorsun."
Lydia: "Desteğin için teşekkürler." Maria gerçekten çok iyi geldi."içeri Klaus ve Caroline girdi. Coraline direk Maria' nın yanına gitti. Maria' ya bak-
tığımda yüzündeki endişeyi farkettim. Klaus ise daha çok benim tepkimi ölçüyordu. Bu işte bir gariplik vardı
ama ne olduğunu henüz çözememiş-
tim. Alice de tedirgindi. Ben ne kaçırıyordum.
Lydia: "Alice yardım edebilir misin?"
Alice den destek alıp ayağa kalktım.
Lydia: "Gerisini ben hallederim."
Wc ye girip telefonumu cebimden çıkarttım. Mesaj bölümüne girdim.
Gönderen:Lydia

Alıcı:XXXXX
"Şuan hastanedeyim ve bana ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok yardımına ihtiyacım var."
Mesajı gönderdikten sonra hiçbir şey
olmamış gibi yatağıma döndüm.
*Aynı saatlerde Jason'dan.*
Bana ne yapmıştı bu adam sanki dilim mühürlenmişti. Caleb'ın yanına koşar
adımlarla gittim. Bu olanları ona anlatmalıydım. Sandalyeyi çekip otur-
dum.
Caleb:"Dostum nerelerdeydin."
Jason: "Sorma başıma gelenleri."
Caleb: "Ne oldu?"
Jason:"Lydia için izin alamadım."
Caleb:"Neden alamadın?"
Jason:"Canım istemedi."Kesinlikle bu
söylemek istediğim konu değildi.
Caleb:"Nasıl canın istemedi?"
Jason:"Öyle işte. Neyse zaten 3 güne
çıkacakmış."Bana ne oluyordu böyle.
-Lydia-
Alice:"Lydia daha iyi misin?"
Lydia:"Sanki nereye gittim Alice."
Alice: "Tamam. O zaman hadi gel seninle bahçeye çıkalım."başımla onayladım. Odadan çıktığımızda
büyük bir kargaşa vardı. Güvenlikler
ayırmaya çalışıyordu ama nafile en sonunda bağırdım.
Lydia:"Yeter!!!"kargaşa durdu daha doğrusu kimse hareket dahi etmiyor-du. Alice döndüğümde o da aynı şekildeydi. Gözümü kapatıp açtım
herkes aynı şekilde duruyorlardı. Bu
sefer hareket ediyorlardı tabi. Alice
koluma girdi ve bahçeye çıktık.
Acaba olanları anlatsamıydım. Yine
kafayı yemeye başladığımı düşün-düm. Haliyle anlatmam saçma olacak-
tı.
   3 Gün Sonra...
-Yazardan-
Lydia elindeki gülü mezar taşının önüne bıraktı. Gözlerinin dolmasına
engel olamadı. Jason Lydia'nın koluna girip onu oradan uzaklaştırdı.
Jeremmy ise artık anne ve babasının
yanında olmadığını anlamıştı daha 12
yaşında olmasına rağmen başına neler geldiğini idrak etmekte zorlanıyordu.
Hiçbir çocuğun istemeyeceği şeyleri
yaşamıştı. Ailesini kaybetmişti. Şu
hayatta tek güvencesi olan annesini bisikletten düştüğünde elinden tutup
kaldıran babasını kaybetmişti. Lydia
izlendiğinin farkında değildi.
Klaus Caroline ile uzaktan Lydia'yı
gözetliyordu.
Caroline: Şimdi mi karşısına çıkacak-
sın?
Klaus: Herşeyin bir zamanı var Caroline...
Evet herşeyin bir zamanı vardı.
Tıpkı şuan olduğu gibi...

                            -SON-

İyi okumalar...