Sen bakma bana
Saf aşık rollerine girip iyi olup olmadığını soracak değilim. Açık konuşmak gerekirse pek de önemsemiyorum artık nasıl olduğunu. Önceleri aldığın nefes dahil, hakkındaki her şeyi bilmek isterdim halbuki... Evet değiştim, ben böyle biri değildim, evet beni tanımakda zorlanıyorsun. Ama inan bu benim suçum değil. Ben bi şeyler yoluna girsin, güzel şeyler olsun diye çabaladıkça hep bi engel çıktı önüme, hep suratıma kapandı çaldığım kapılar. Benden tüm bu olanlardan sonra hiçbirşey olmamış gibi davranmamı bekleme. Çünkü artık çok yoruldum. Birinin herşeye rağmen ben sana inanıyorum demesi bile bir anlam ifade etmiyor benim için. Kendine inanmayan biri oldum çıktım. Üzüldüğüm oluyor yine de ara sıra, yaşların gözümde biriktiği, içimdeki bu çıkmazı kimseye anlatamadığım zamanlar oluyor. Sebebini bilmiyorum ama en çok o zamanlarda aklıma geliyorsun, en çok o zaman yanında olmak istiyorum, en çok o zaman ihtiyaç duyuyorum sana. Kendimle kalıyorum bi süre sonra geçiyor. Ama merak etmiyor değilim ne yaptığını, nelere güldüğünü, kimlere ağladığını.. Bakma umursamıyor gibi göründüğüme, kendimi kandırıyorum. Yine de sormayacağım nasıl olduğunu. Çünkü iyiyiz demenden korkuyorum.
