Saat 11:30. Bahar hâlâ yatağında uyuyor. İpek ( tek arkadaşı ) odadan içeriye girdi. İpeğin yüzü solmuş yürüyecek hâli yoktu. Alnından baloncuk baloncuk terler akıyordu baharın bunu anlamamasi mümkün değildi! İpek kendini toparladı alnındaki terleri sildi ve ilkeli. Düşük bir ses tonuyla;
" Bahar hadi aşağıya herkes seni bekliyor! " dedi. İpek kendini hiç iyi hissetmiyordu. Yavaş yavaş gücünü kaybediyordu ve kendine içinden bunu söyledi;
"İpek toparla kendini! Bugün Bahar ın doğum günü!" dedi ve ilkeli. Kapıdan çıkarken yüksek ses tonuyla;
" Bahaaaaaaar kalk artık yaaa " dedi . Bahar anlamıştı sesinden hasta olduğunu. Bahar kalktı elini yüzünü yıkadı. Merdivenlerden inerken birde ne görsün! İpek merdivenin basamağına oturmuş ve kalbini tutuyor. Bahar telaşla yanına indi ve ;
" İpek iyi misin ? Birşey oldu mu ? Neresi acıyor ? doktora gidelim mi? " diye arka arkaya sorular sordu. İpek;
"ben iyiyim dengemi kaybettim düşmemek için oturdum hepsi bu!" dedi. Tabiki bahar ipeğin bu sözünde inanmakta zorluk çekti. İkisi aşağıya indiler. Kahvaltıya oturdular. İpeğin çatali kaldirmaya gücü yoktu. Çatali kaldırdığı an masaya düştü! Bahar artık dayanamadi ve kalktı ipeğin kolunu tuttu ve:
"İpek kalk doktora gidiyoruz!" dedi. İpek;
"gerek yok iyiyim beeen abartma sadece halsizim !" dedi. Bahar artık onun için endişelenmeye başladı. Yerine oturdu ve kahvaltisina devam etti. Saate baktı saat 13:28 di.
