Match Made In Heaven

Chapter 1 - Nicomaine Mendoza

♫♫Hello my name is... (Maine)
Nice to meet you
I think you're famous
Where have I seen you?♫♫

#ReadyOrNot

_________________________

"Maine, wake up."

"Hmmm."

"Gising na nga eh." Rinig ko pa sabay tampal sa hita kong nakukumutan.

"It's too early." I mumbled. Ganda ganda ng panaginip ko eh. Asar na yan.

"Baka nakalimutan mo ngayon 'yong opening ng restaurant mo?" Sukat ba dun sa narinig ko eh napadilat ako ng wala sa oras sabay napabangon ako bigla kaya lang eh di ko namalayang nasa dulo pala ako ng kama kaya deretsong nahulog ako. May kataasan pa naman yong kama ko.

"Tsk, as usual." My mom said saka walang anumang lumabas ng pintuan. Di man lang ako tinulungan. Tsss.

And yes, lagi talaga akong nahuhulog sa kama. Spell KATANGAHAN. That's me.

I am Nicomaine Dei Capili Mendoza, but I prefer if you'll call me Maine. I am the one and only child of my parents. I graduated culinary arts at De La Salle University, and ito na nga, nagbubukas na ako ng sarili kong resto. My parents owned multi-restaurants here in metro Manila but I intended to be on my own not really asking for their help when it comes to finances. I worked so hard after I graduated. AT dahil wala naman ako talagang pinaggagastusan dahil mayaman naman yong magulang ko. Inipon ko lahat yong kinita ko. And really, ito na sya. Naging resto na.

Wait, Im not actually a bratty kid who grew up with a golden spoon in my mouth. The truth is during my off or whenever I have a time. Tumutulong ako sa orphanage. Kahit ano lang. To serve them, give them financial help or to simply make them happy. They actually called me Yaya Dub because I once pretended to be a maid while doing dubsmash and making faces in front of them at ayon na nga binansagan na nla ako. So whenever they run to me and called me by that name. I didn't get angry because there's nothing wrong being a yaya. I salute all the yayas in the world. And I really love all the yayas in our house.

I am a 'No Boyfriend Since Birth', ba't ko naman kasi sasayangin ang panahon ko sa pakikipaglandian eh alam ko naman na mag aaksaya lang ako ng oras? I'm not really that type of girl. Naniniwala kasi ako talaga na merong inilaan si Lord para sa'kin. Tska ang bata ko pa ano. I am only 23.

ANyways, ito na nga nakabihis na ako't lahat lahat. PAbaba na sana ako ng stairs ng makalimutan ko naman yong susi ng sasakyan ko. Muntik pa tuloy ako madulas sa kakamadali.

"By Mam Maine, ingat po." Narinig ko pa si Yaya Noring na MAyordoma ng bahay at hindi ko na nakuhang harapin, sumigaw na lang ako ng bye.

***

"Are we all set?" Nahingal na saad ko pagdating ko sa Maine Menu Restaurant.

"Yes mam, Okey na po lahat-lahat. Na follow-up ko na ding tawagan 'yong mga guests natin and they said they will be here in the actual opening ng Resto." It was Shirly. My assistant.

"Okey, good." Nakalmang saad ko. Mamayang hapon pa naman magsisimula 'yong opening. And all is well. KAgabi pa lang. Hinanda na din namin 'yong mga menus namin. Eat all you can for all the invited guests. Masakit man sa bulsa but I need to take risk.

"Bakit kasi ang gwapo nya?!" I heard, one of my employees. May tinitingnan sila ng kung ano sa malaking tv flat screen malapit sa may counter.

"Sorry mam." They apologized ng makitang nakatingin ako sa gawi nila tska pinagpatuloy yong ginugupit nila na kung ano. Ako naman eh na curious sa dahilan ng pagkadistract nila.

There, It was a guy whom I don't know flashing his dimple.

Pacute.

Well. Gwapo naman talaga sya.

Anyways, wala akong panahon sa mga artista. Di din mapapasaakin yan kaya imbes magtitili eh minabuti kong mag double check na lang.

The event went well. It was very good actually. Maganda ang feedback ng mga bisita sa mga menu ng resto and they even said they will suggest it to their families and friends. Even my cousins and relatives were there to support me. My parents also came and congratulated me. Mana nga daw talaga ako sa kanila na negosyante. After naman nun eh pagod na pagod na akong umuwi sa bahay. Di pa man din ako nakakapasok sa kwarto ko eh tumunog naman na yong phone ko. It was Ms.Nissa, coordinator ng orphanage. PAgod man eh sinagot ko yong call.

"Ms. Nissa, napatawag po kayo?" Saad ko sa pinasayang boses.

"Maine, pasensya napatawag ako. ANg kulit kulit lang kasi talaga ni Leeco. May sasabihin daw sya." Bungad naman ni Ms. Nissa. Lecco is one of the kids in the orphanage. Sya yong pinakamakulit na bata na nakilala ko. HIndi naman sa nakakabwesit yong kakulitan nya. NAKakatuwa pa nga eh. MAlapit din kasi talaga ako sa mga bata dahil wala naman akong kapatid.

"Yaya Dub?" I heard, at hindi na si Ms. Nissa yon, It was Leeco. Actually, he's the one who started calling me that name.

"Leeco? Napatawag ka." Nangigiting saad ko sa kabilang linya. Nakakatanggal din ng stress ang batang to eh.

"Yaya Dub!" Sigaw pa ng bata. Nailayo ko tuloy yong cellphone ko sa lakas ng sigaw.

"Yaya DUb, kelan nyo po kami dadalawin. Namimiss na ikaw po namin." Tila biglang nalungkot na wika ng bata na may halong tampo pa sa boses.

"Ay, ang sweet sweet mo talaga Leeco. Wag kayong mag alala, dadalaw si Yaya Dub bukas at magdadala si Yaya ng maraming foods." Anas ko. Balak ko naman talaga kasing dumalaw na bukas. Dalawang linggo na din kasi akong di nakadalaw dahilan nga sa sobrang busy ko sa pagbubukas ng MAine Menu.

"Promise?" Leeco said. As if saying Kahit mapunta ka pa sa hell?

"Yes baby. So antayin mo lang si YAya Dub okey?" Sabi ko pa. Narinig ko naman nagsisigaw na ang bata at palayo ng palayo na ung boses.

"NAku Miss Maine, pasensya na po. Tumakbo na si Leeco, nakalimutan yatang kausap pa po kayo. Naexcite po yata."

"Dont worry Miss Nissa. Ok lang 'yon. Pupunta talaga ako bukas." I explained kahit alam kong nakaloud speak naman yong pag uusap namin kanina.

"Tamang tama po 'yon Miss Maine, may celebrity visitor po kami bukas na handang mag sponsor sa Angel Orphanage. MAlaking bagay po yong pagdalo mo bukod sa mapapasaya nyo po 'yong mga bata." SAbi pa ni Miss Nissa. Hindi ko na din tinanong kung sinong artista 'yon dahil hindi naman talaga ako interesado pero nakakatuwa lang at may makakatulong na naman sa Orphanage.

Natapos naman na 'yong pag-uusap namin ni Miss Nissa, I already gave my word to her na sisipot ako bukas. After that eh ginawa ko na 'yong orasyon ko sa gabi at natulog ng mahimbing pagkatapos.

All in all, my day went well.