Gül Kokusu

2.Bölüm

Sabah uyandığımda ilk işim evimizin yakınındaki göle gitmek oldu.Göle yakın bir yerdede salıncağımız vardı.Salıncağıma oturdum ve günlüğüme bir şeyler yazdım:
Sevgili günlük.Hani ben kendime hep Sevgi varmıdır diye sorardım ya işte soruyu değiştirdim.Neden değer veririz?Dün akşam bir yıldız gördüm.Daha doğrusu iki.Biri büyük diğeri küçük.Benim dikkatimi çeken küçük yıldızdı.Sanki yoktu ama vardı.Yıldızın adını ise Sevgi Masal koydum.Sevgi koymamın nedeni açık ancak neden Masal koyduğumu sorarsan nedeni Masal gibi inanılmaz olması.İşte o yıldız benim küçük yıldızım oldu.
Tam o sırada yanıma bir kız geldi.Kısık bir sesle:
"Oturabilir miyim?Dedi.Bende başımı salladım.Kahverengi saçlı beyaz tenli be mavi gözlüydü.Kısacası binde birin başına gelebilecek bir güzelliğe sahipti.Hemen yanıma oturdu ve gülümsedi.Ona şaşkın şaşkın bakıyordum.Ne güzel bir kız.Ben onun aksine sarı saçlı,gene beyaz tenli ve yeşil gözlüydüm.Çokta güzel olduğum söylenemez ama arkadaşlarım bana "şu şaheserede bir bakın"Derlerdi.Bende gülümsedim ve adını sordum:
"Adın ne?"
"Alev.senin ki?"
"Sevgi"
"Tanıştığıma memnun oldum.Kaç yaşındasın?"
"On.sen?"
"Bende on arkadaş olalım mı?"
"Tabi"
Yüzümde bir tebessüm belirdi.Akşama kadar konuştuk.Oda buralarda yaşıyordu.Hatta aynı okula gidecektik.Kısa bir süre önce buraya taşınmışlar.Eve döndüğümde hizmetçi:
"Hoş geldiniz Sevgi hanım"Dedi gülümseyerek odama gittim.Hatice hanım ben kendimi bildim bileli burada çalışıyordu.Benimle çok ilgilenirdi.Onu çok severdim hatta.
Akşam yemeğinde aileme olanları anlattım.Annem yemekten sonra bir hoşgeldine gidebileceğimizi söyledi.Mutlu olmuştum açıkçası.
Yemekten sonra en güzel kıyafetlerimi giyip aşşağı indim.Abim de geliyordu ve ablamda.Dışarı çıktık çok uzak bir yer olmadığı için yürüyerek gittik.
Bizi güler yüzle karşıladıklarında iyi bir aile olduğunu anlamıştım.Biz Alev'in odasına gittik.Yeni bir arkadaş yepyeni bir hayat demekti benim için.Küçüktüm o zamanlar.Ne bilebilirdim ki.Görünüşe bakılırsa annemlerde yeni bir arkadaş edinmişlerdi.
"Hiç ablan abin yada kardeşin varmı"Diye sordum.Yüzü biraz asılmıştı.Üzgün bir sesle cevap verdi:
"Benim sadece bir abim vardı ama artık yok"
"Nasıl yani?"
Ağlamaklı bir sesle:
"Ya evden kaçtı yada öldü.Bilmiyoruz."Çok birazda kendime kızmıştım.Neden azımı açtım ki diye içimden geçirip duruyordum.Şimdi belki unutmuştu ve ben yeniden hatırlatmıştım.Şimdi gerçekten pişmandım.
Eve gittik çok yorulmuştum.İçim geçmiş.Hemen uyudum.