HIS or HER PRESENCE (first half)

Chapter 2

 Chapter 2

Crosswell University.

Hindi ko na alam kong anong gagawin ko sa babaeng toh! How come na nasusundan pa rin nya ako?! Nakakainis na talaga!
"Pwede ba! Layuan mo nga ako!"naiinis kong sabi while removing her hands from clinging to my ahoulders. The heck! Nababaliw na yata to eh! "Kahapon ka pa sunod ng sunod! Nakakabanas na!"tapos na rin naamn ang trabaho nya kaya bakit kailangan nya pa akong sundan?!! Ughh!!
"Ehh... Basta mamaya ah? May ipapakilalal ako sayo. Ehhh!!!" sabi nya at bumitaw na sa pag-cling.
"I.DONT.CARE. Aalis na ako. Wag ka ng magpakita sakin!" matigas kong sabi at iniwan syang nakatayo.
Agad kong binuksan ang pinto ng classroom na papasukan ko, hindi ko naman alam na may mauunang magbubukas ng pinto sa kabila kaya ang nangyari...
"sh*t!" sabi nong lalaki matapos ko syang masobsoban sa dibdib nya. "Tanga!" dagdag nya pa sabay tulak.
Napatingin naman ako sa kanya ng mariin. Whhat the heck! Pagkakataon nga naman.
"you again!" sabi nya ng may ngisi za labi. That smirk made my hairs all over my body to stand. Oo, aaminin ko nakakatakot sya. Pero anong magagawa ko? Hindi naman ako nagpapaapi coz as far as i know, ni minsan di pa ako inaapi!
"pare, tara na raw!Dadating na ang prof natin nyan."sabi nong lalaki at inakbayan yung kaaway ko. Napansin nya atang andito ako kaya napatingin sya sakin. Nang makita nya ako bigla syang ngumiti at sinabing "hi!" uirap lang ako at naglakad sa gilid nong nakaaway ko kahapon na hanggang ngayon ay di ko pa kilala at wala akong balak kilalanin.
"Diba sinabi ko na sayo, dont you ever dare na tumalikod lalo na pagnagsasalita ako?!" sabi nya with his famous cold tone habang mahigpit na hawak ang wrist ko.
Kahit nasasaktan na ako, di parin ako nag react. Pataasan nalang ng pride. Nakipagtitigan sya sakin. Nang bigyan nya ako ng masamang tingin tinaas ko lang ang kilay ko na tila ba inaasar sya, and true, naasar nga sya. Mas lalo nya kasing hinigpitan ang pagkakahawak sa wrist ko. Aish. Sh*t!
Feelimg ko umakyat lahat ng dugo sa mukha ko dahil ramdam ko na ang init nito, nit bec im blushing, pero dahil nasasaktan na talaga ako at nagpipigil lang ng galit.
"Dude, tama na yan... Nakakasakit ka na ng babae. Tandaan mo babae pa rin yan." sabi nong kaibigan nya.
Nag-smirk lang yung lalaki at pabulong na sinabi malapit sa tenga ko ang mga katagang ito..."remember, ms. Santiago. Wala akong sinasanto, bata, matanda, babae, lalaki at kung ano pa man kaya wag na wag mo akong susubukan." sabi nya ng may pananajot sa boses. Yumuko pa nga sya para lang masabi yun.
What the heck us wrong with this guy?!

Napairap ako dahil sa inis pero binigyan lang nya ako ng isang mapang-asar na ngiti sabay sabing.. "Your a bold one." Napatawa pa sya, halata namang peke. "Huh! Nice." dagdag nya pa at tsaka ako binitawan ng marahas.
Binigyan ko sya ng isang nakamamatay na tingin. Sana talaga pag nakamamatay ang isang tingin, nakahandusay na sya ngayon dyan. Ang sarap nyang ipakain sa leon! Kung meron lang talaga ako eh.
"Masyado kang pahalata na may galit ka sakin well in fact, your doing that para mapansin ko. Oh come on, ni di mo nga ako kauang saktan na para bang papatayin mo na talaga ako. Hanggang salita ka--" di ko na natuloy ang sasabihin ko ng sampalin nya ako.
Napahawak ako sa pisngi ko. "How dare you!"agad kong binalik ang sampal sa kanya. Masakit yung ginawa nya. Can't he at least respect me as a girl?? Babae pa rin ako. But as he said a while ago, wala syang sinasanto!
"Pare..." naputol naman agad ang sasabihin nong kaibigan nya ng lapitan nya ako at akmang sasampalin. Inunahan ko na sya. "Mr! Wag mo rin akong subukan! Wag mo kong maliitin! Hindi mo alam kung anong kaya kong gawin!" sabi ko nang kalmado pero may pagbabanta sa boses ko.
Hindi ko namalayan na nakakuha na pala kami ng atensyon sa klase. Kakapasok ko nga lang pero ito agad ang sasalubong sakin. I'd rather not be here than someone humilates me. Pero malaking NO WAY! Coz I will never ever let this arrogant jerk win against me!
"Hindi mo rin alam kung ano ang kaya kong gawin kaya wag kang padalos-dalos!" bulong nya sakin. Just imagine that our face our half inches aweay.
Pano nangyari yun?
Dont ask me. I dont even know. Ang bilis nyang kumilos! Agad ko syang naitulak, pero malakas sya at maskulado hindi yung pang bouncer. Yung sakto lang. Kung ordinaryo lang akong estudyante ngayon, sigurado, hihimatayin na ako sa kilig dahil sa lapit ng mukha namin sa isa't-isa kasi di maitatangging may poise sya at... May maipagmamalaki rin. Pero ibahin nyo ang isang Monique, I'd rather choose to die than to be with this as#!!
"As#ho#e!!!" sabi ko at sinubukan uliy syang itulak but I failed.
"If I know your just doing that para maka-chansing.." sabi nya habang hawak ang dalawa kong kamay. Shiz!! Pano nya ba yun nagagawa without me knowing it?!! The heck! Feeling ko tuloy naisahan ako ng isang tanga. Psh!!
"You should be thankful at buhay ka parin hanggang ngayon. You owe me one Ms. Santiago! And yes, I'm an as#ho#e!!"sabi nya at umalis ng may ngisi sa labi na tila ba sya ang nanalo s nangyaring debate sa aming dalawa! Holy cow!
"Ms. pagpasensyahan mo na si Felix ah. He's really--" paghihinging tawad nong lalaki na kaibigan nong kaaway ko na agad ko namang pinutol.
"I dont need your Sorry Mr!" sabi ko at iniwan syang mag-isa.
Huh! At the back of my mind napatawa ako. Anong kalokohan na naman ang pinasok ko?!!
Agad akong nahanap ng magandang pwesto sa likod na maaari kong mauupuan. Nice! Komento ko nalang sa sarili ko.
Habang naglalakad ako sa gitna, nakrinig ako ng isang chismis na hindi ko pinanasin, pero nang marinig ko na ang pangalan ko ay nadawit, binigyan ko sila isa-isa ng nakakamatay na tingin na nakapagpatahimik sa kanila.
Agad akong naupo sa pwesto na napili ko tsaka nilanding ang ulo sa mesa. Pagod ako.
Palagi naman kaya wag na kayong magtaka. Pero sa tuwing naiisip ko kung pano ako sampalin nong lalaking yun kanina, napapasabunot ako sa sarili kong buhok dahil sa inis. How could he be so mean.!!
Napahawak ulit ako sa pisngi ko, ang bigat ng kamay nya at halatang namumula parin yung mukha ko. Para kasing paulit-ulit paring nagrereplay sa isip ko ying nangyari kanina. At nafi-feel ko parin yung kamay nya sa mukha ko, aat kumg gaano kasakit sa mukha yung ginawa nya. Nakakapang-init ng dugo.
Ughh!!! I can't imagine na kaya nya pala yung gawin sa isang babae. And worst, mukhang isa na ako sa nasaktan nya.
Now i know who the real him is. The heck! Baka nga mamamatay tao yun eh! Oh come on, nagbibiro kaba sa sarili mo monique? Mamamatay tao? Imposible!
Narinig ko pang bumukas ang classroom namin. Gusto ko sanang tumingin pero.. Oh come on Monique, admit it to yourself that you never wanted to see kung sino ang pumasok kasi tamad ka.