Vanessa!" Annem yine delice bağırıyordu. "Efendim?" Annem hışımla odamın kapısını açtı."Eşyalarını topla. Gidiyoruz." Dedi ve bir şey sormama izin vermeden kapıyı çarparak gitti. Eşya toplamak. Bu odayı toplamak en az 3 gün demekti. Her taraf tıka basa doluydu. Annemin bu hallerine alışıktım. İş ortağı ile ne zaman kavga etse bu triplere girerdi. Peh! Sıkılmıştım bende yaho!
2 gün sonra
Anne zoruyla eşyalarımın toplamıştım. Sahiden gidiyorduk! İnanabiliyor musunuz! Annem bunu da yapmıştı sonunda. Beni arkadaslarımdan ayıracaktı. Benim burada bir hayatım vardı. Ama bugün nakliyat kamyonu geldiğinde çaremin kalmadığını ve gitmek zorunda olduğumu anladım. Tabii bana soran yok. Eli mahkum gidicez. Sahi biz nereye gidiyoruz. "Anne nereye gidiyoruz sahi?" "New York" nutkum tutulmuştu. Koskoca New York'a sahiden gidiyorsak arkadaşlarımı bırakırdım. Böylede bencilim. Napiim yani. Aslında bu ismi duyunca herkesten herşeyden vazgecebilirm. Neden mi? New York benim hayallerimin yeri de ondan! Bekle beni New York geliyorum!
