YÜREĞİMDEKİ İHANET (TAMAMLANDI VE KALDIRILDI)

YÜREĞİMDEKİ İHANET BÖLÜM 2

YÜREĞİMDEKİ İHANET

BÖLÜM 2

"Dia tatlım,uyan."

Annesinin uzaktan gelen endişeli sesiyle gözlerini aralamaya çalıştı. Gidip gelen şefkat dolu bakışların olduğu yüze odaklanmaya çalışarak dirseklerinin üzerinde doğruldu. "Anne?"

"Ne oldu tatlım? Bu saate neden evde ve yataktasın?"

Kadın gerçekten korkmuş görünüyordu. Dia yatakta doğrulup oturdu.Önüne düşen sarı saçlarını geriye atıp "Bella ile öğlen yemeğine çıktığımızda yeni bir astım krizi geldi."

Lily korku dolu bir iç çekişle "Tanrım Dia,bu lanet olası hastalıktan kurtulduğumuzu sanıyordum.Öyle uzun zamandır ortalarda olmayınca ben..."diye endişeli bir şekilde kızına baktı.

"Biliyorum anne,fakat ne olduğunu bilmiyorum işte."Annesine yalan söylemekten hiç hoşlanmasa da ona söyleyemezdi.

"Şimdi iyi misin? Yemeğini buraya getirmemi ister misin?"

Başını sallayan genç kız "Hayır bir duş alırsam kendime gelirim.Daha sonra yemeğe inerim."diyerek yataktan kalktı.

"Pekala ben gidip yemek hazırlayayım."

Annesinin odadan çıkarken kendini çoktan duşa atmıştı.Duşun altında teninin üzerinden okşayarak akıp giden suyun verdiği hisle gözlerini kapattı.Ellerinin duvara dayayıp kasılmış olan sinirlerini gevşetmeye çalıştı.Keşke içinde yaşayan sis yumağı da suyla akıp gitseydi.Ama aksine her an biraz daha dağılarak bütün hücrelerini istila ediyor kanını zehirliyordu.Geride bıraktığını düşünürken yeniden eski canavarları aniden karşısına çıkmıştı işte.

Daha yazın başlangıcındaydı.Şimdi stajını bırakıp gidemezdi.Bella'yla geçen yıl ayarladıkları bir inşaat firmasında son iki yazı staj yaparak geçirmeye karar vermişlerdi.Geçen yıl bütün bir yaz inşaat alanlarında geçmişti.Bu yıl son sınıfa hazırlanırken yine Bay Crouse'a rica etmişlerdi ve bu onlar için inanılmaz tecrübe sağlıyordu.Tanrım daha iki ay vardı ve her an onunla karşılaşma korkusuyla yaşayacaktı.Kabusları geri dönecekti.Astım krizleri çoktan ortaya çıkmıştı.

Dalgın bir şekilde suyu kapatıp çıktı.Buharlanmış aynayı silerek yüzüne baktı.Her krizden sonra olduğu gibi göz altları morarmıştı.Açık teninde ve gri gözlerinin parlaklığıyla sanki daha siyah görünüyordu.Kurulanıp bornozla odasına döndü.Dolaptan çıkardığı eşofman altını ve beyaz tişörtü üzerine geçirdi.

Aşağıdan gelen yemek kokularını içine çekerek odadan çıktı.Öğlen yemeğinde olanlardan sonra acıktığını hissederek merdivenleri indi.Mutfağa girdiğinde annesi şöyle bir bakarak "Saçlarını kurutmamışsın,grip nefes almanı zorlaştırır biliyorsun."dedi.

Omzunu silkerek ada tezgahtaki taburelerden birine tünedi.Annesinin becerikli hareketlerle ocak ve tezgah arasında gidiş gelişlerini izlemeye başladı.Lily becerikli bir kadındı.Dia annesini her durumla kolayca baş edebilen yapısına hep imrenerek bakardı.Babasının belediye başkanlığı süresince yanında olmuş,bir sanat galerisini yönetmiş,iki çocuk büyütürken bu evi idare etmiş bir kadının ne kadar güçlü olduğunu kendisinin söylemesine gerek yoktu.Kendisi asla o kadar kişilikli biri olamayacaktı.

"İşten gelip bir de bana yemek hazırlıyorsun."

Lily dönüp sert bir bakışla kızını susturdu. "Annelerin görevi budur sanıyordum."

Dia sırıtarak "Çocukları yetişkin bir birey halini alınca biraz dinlenmeyi hak ettiklerini sanıyordum."diye mırıldandı.

Kadın elindeki tabağı önüne bırakırken "Ben yeterince dinleniyorum,şimdi yemeğini ye."diyerek emretti.Sonra kendinse doldurduğu tabağıyla birlikte kızının karşısına oturdu.