İnsan normalde kolunun, bacağının, miğdesinin, parmağının, kulağının, dişinin falan varlığını bilmez; fark etmez... Ne zaman ki ağrıyacak veya kopacak o zaman ki varlığı ortaya çıkıyor.
İşte insan ilişkilerinde de böyle. Mutluyken yanında olanın farkına varmıyor, şükretmiyor onu kendisine verene. Ne zaman ki ilişki ağrıyor veya kopuyor... Gerisi malum hikaye !
fark ettiğinde çok geç olmaması için yanındakine sarıl ve bir kez değil, bin kez şükret Rabbine... ve yanındakine de teşekkür et... Bu mutluluğu sana yaşattığı için.
