The Past

Kεφάλαιο 12

                       Alice's POV.

Αφου ηπια ενα ποτηρι νερο,αφηγηθηκα στον Harry το γεγονος που εζησα πριν λιγο.Ο Harry ειχε ξεκαριστει στα γελια λεγοντας πως ''Αυτα συμβαινουν μονο στις ταινιες.Δεν θα ειδες καλα.Η φαντασια σου τρεχει μωρο μου.'' Ειχα νευριασει τοσο μαζι του και με το γεγονος οτι δεν με πιστευε,ετσι ανοιξα την πορτα του δωματιου με φορα και την εκλεισα δυνατα πισω μου.Ακουσα τον Harry να φωναζει το ονομα μου αλλα αληθεια δεν θελω να του μιλησω τωρα.Μπορειται να μου πειτε οτι συμπεριφερομαι σαν παιδι ή οτι ημουν καπως υπεροβολικη αλλα τουλαχιστον θα μπορουσε να ζητησει συγνωμη και να καταλαβει οτι για εμενα ηταν σοβαρο.Κατεβαινω τις σκαλες που ειχα ανεβει πριν λιγο,μια ευχαριστη δροσια υπαρχει στον χωρο υποδοχης και δεν μπορω παρα να χαλαρωσω λιγακι.Χαμογελαω ευγενικα στην κυρια πισω απο την ρεσεψιον και κατευθυνομαι στον πισω κηπο που ειχα ανακαλυψει ενω καθομασταν κατω.Ανοιγω την γυαλινη συρωμενη πορτα και η ζεστη με το κρυο μπερδευονται κανοντας με να αντριχιασω.Οταν επιτελους η πορτα κλεινει πισω μου ολος ο θυμος μου χανεται,ο ζεστος ανοιξιατικος αερας χορευει με τα μαλλια μου σηκωνοντας τα ελαφρως προς διαφορες κατευθυνσεις.Τα αστερια αστραφουν σαν μικρα διαμαντια στον ουρανο,κρυμμενα πισω απο τα τεραστια δεντρα.Παρατηρω οτι μικρα και μεγαλα λουλουδια υπαρχουν σε ολοκληρη την διαδρομη σου μεχρι κατι ασπρους καναπεδες με ενα μικρο μαυρο τραπεζακι στην μεση τους.Κατω απο τα ποδια σου υπαρχει ενα καθαρο πλακωστρωτο και παλι λουλουδια και απο τις δυο μεριες.Λατρευω αυτο το μερος!

Καθως τα ματια μου σκαναρουν τον χωρο,παρατηρω μια μαυρη σκια κατω απο ενα μεγαλο γερικο πλατανι.Προχωρο προς το μερος του αγνωστου και ενα οικειο πλεον προσωπο παιρνει την θεση του ''αγνωστου''.

''Cameron!'' χαμογελαω πανω στον τσιριχτο τονο της φωνης μου. ''Alice.'' ανταποδιδει,εχει την συνηθεια να με φωναζει ετσι απο το γυμνασιο.Ειναι ο μονος που με λεει ετσι,οποτε καθε φορα που το ακουω ξερω οτι ειναι αυτος.

''Τι κανεις εδω;'' ρωταω καθως βολευομαι στο πρασσινο γρασιδι κατω απο το δεντρο.''Χαλαρωνω.'' απανταει και ξανα κοιτα μακρια. ''Εσυ;'' συνεχιζει και ξαναγυρνα σε εμενα. ''Εφυγα απο εναν σιγουρο καυγα.'' ξανα χαμογελαω για τις λεξεις που χρησιμοποιησα. ''Αχα,εμμ σε σχεση με πριν εισαι καλα; Εννοω φαινοσουν τρομαγμενη,και ειχες χλωμιασει.''λεει με εναν χαμηλο και αβεβαιω τονο. ''Εμμ ναι,τωρα ειμαι.'' απανταω και στηριζω το κεφαλι μου στον καφε κορμο πισω μου.''Εσυ ολα καλα;'' ρωταω και γνεφει.

''Αμμ,και Cam..οσο για το λεωφορειο..λυπαμαι πολυ.'' τα ματια του εχουν εστιασει στην αγκαλια του και παιρνει μια βαθεια ανασα. ''Δεν πειραζει,εχεις αγορι στο κατω-κατω.Ηταν χαζη ερωτηση.'' ανασηκωνει τους ωμους του.''Εγω απλα..'' συνεχιζει και νιωθω μια αβολη κατασταση υπαρχει μεταξυ μας.''Ξερω..'' τον διακοπτω θελοντας να τον βγαλω απο την δυσκολη θεση. ''Δεν ξερεις..και θα ηθελα πολυ να σου πω.'' με κοιταει μεσα στα ματια.Θεε μου τα ματια του ειναι μοναδικα.Δεν εχουν ιδιαιτερο χρωμμα αλλα ειναι..βαθια..μελαγχολικα,γεματα συναισθημα και παραπονο.''Σε ακουω.'' ψυθυριζω με γλυκο τονο. ''Ειμαι ερωτευμενος μαζι σου,απο τοτε που μπηκες στην ζωη μου.Θυμασε την μερα;'' χαμογελα στην αναμνηση και συνεχιζει ''Εγω την θυμαμαι σαν να ηταν χθες.Φορουσες μια μαυρη φουστα,μια ροζ μπλουζα με κατι μαυρα γραμματα και μια ροζ κορδελα στα μαλλια σου..και τα ειχες ισια οπως τωρα.'' θυματε και την πιο μικρη λεπτομερια μεχρι και εγω δεν τα θυμαμαι τοσο καλα. ''Και αφου παραλιγο να πεσεις απο τις σκαλες και σε επιασα,μου στηθηκες και θεε μου ησουν τοοσο γλυκια και χαμογελαστη..οπως παντα δηλαδη αλλα εκεινη την μερα ησουν το κατι αλλο.Θυμασε που ημουν ο πρωτος σου φιλος στο σχολειο; Δεν ηξερες κανεναν μοναχα εμενα και την Ελενη.Καναμε τοση παρεα, ηταν η καλυτερες μερες της ζωης μου.Μεχρι που γνωρισες τον Harry..'' σταματαει για λιγο και νομιζω οτι θελω να κλαψω. ''Τοτε σταματησες να μου μιλας οπως συνηθιζες,αλλαξες παρεα και πολλα αλλα..Και μετα ερωτευτηκατε και τα φτιαξατε..και..ενιωσα εναν τεραστιο πονο μεσα μου οταν σας ειδα να περπατατε χερι-χερι προς το παγκακι που καθομουν με τους αλλους ενω εσεις μας ανακωνονατε οτι τα φτιαξατε..το χαμογελο σου ηταν τοσο φωτεινο που ακομα και η ηλιος μπροστα του ηταν σκοτεινος.Αλλα γαμωτο..και τι δεν θα εδινα να ημουν εγω αυτος που θα σου κραταει το χερι ενω περπαταμε,να ειμαι εγω αυτος που θα σου χαιδευει τα μαλλια οταν κοιμασε στην αγκαλια μου,να ειμαι εγω αυτος που θα ξυπνας χαμογελαστη διπλα του,να ειμαι εγω αυτος που θα τρεχεις να αγκαλιασεις οταν τον δεις στο τελος της ημερας,να ειμαι η δυναμη σου αλλα και η μεγαλυτερη αδυναμια σου..να ειμαι εγω αυτος που αγαπας.'' τελειωνει και καυτα δακρυα τρεχουν απο τα ματια του.Τον αγκαλιαζω σφιχτα και καταλαβαινω οτι κλαιω και εγω μαζι του.''Συγνωμη..'' ειναι το μονο που μπορω να πω. ''Μην ζητας συγνωμη.'' με αγκαλιαζει ακομα πιο σφιχτα και μπορω να μυρισω το αρωμα του να μπενει στα ρουθουνια μου κανοντας με να χαμογελασω.''Αλικη;'' ακουω το ονομα μου και σκουπιζω τα δακρυα μου και γυρναω. ''Harry;''

A/N Συγνωμηη μου ειχα να βαλω τοσο καιρο♥ Ελπιζω να επανορθωσα με το αυτο γιατι ειναι αρκετα μεγαλο σε σχεσει με τα προηγουμενα οπως επισης ελπιζω να σας αρεσει♥ Ειναι αρκετα γουτσουυυ;3 ♥Αυταα απο εμεναα♥ 

Vote&Comment♥ 

~All the love Alice♥