The Past

Kεφάλαιο 10

Ο πλεον ξενος αντρας φευγει απο τον χωρο που κρυβομαι και ξανα πηγαινει στην ''δουλεια του.'' Βρισκω την ευκαιρια να σηκωσω γρηγορα το σωμα μου και να τρεξω πισω στην σκαλα.''Ποια ειναι αυτη;'' ακουγεται μια φωνη οταν τρεχω προς την σκαλα.''Δεν ξερω.'' απαντα ενας αλλος και εγω εχω ηδη φτασει στα μισα της σκαλας με την καρδια στο στομα. ''Πιαστε την!'' διαταζει καποιος αλλα ειναι πολυ αργα.Εγω εχω ηδη φτασει στο πανω δωματιο και παλευομαι με το κλειδωμα της πορτας.Διακρινω μια σκια στην ακρη του δωματιου πριν ανοιξω με μανια την πορτα και βγω εξω τρεχοντας.Ζεστα δακρυα φοβο,τρεχουν στα μαγουλα μου και ψαχνω για το δωματιο του Harry.Θελω να νιωσω ασφαλης και να διωξει καθε εικονα και φοβο μου με τον τροπο του.Φτανω στην πορτα του και νιωθω ανησυχη για τον εαν με ακολουθησε ο αντρας απο πριν.Η πορτα ανοιγει και ο Cameron βγενει εξω.Μελαγχολικα καστανα ματια συναντουν τα κλαμμενα δικα μου. ''Αλικη; Εισαι καλα;'' με ρωτα. ''Οχι.'' κλαψουριζω. ''Ειναι εδω ο Harry;'' συνεχιζω και η φωνη μου τρεμει. ''Ναι.Εδω ειναι!'' λεει και μου κανει νοημα να μπω μεσα. ''Ευχαριστω.'' απανταω. ''Θα σας αφησω για λιγο μονους,αφου το χρειαζεστε!'' η φωνη του ειναι απαλη και ησυχη κανοντας με να νιωσω γαληνια ακομα και σε τετοια κατασταση.Γνεφω και μπενω μεσα αφηνοντας τον εξω.''Αλικη; Ω μωρο μου εισαι καλα; Γιατι κλαις μωρο μου;'' ''Harry!'' ειναι το μονο που μπορω να απαντησω καθως αυτος σηκωνεται απο το κρεβατι και με αγκαλιαζει σφιχτα. ''Αλικη,πες μου.'' ''Eγ-εγω.'' γνεφει για να συνεχισω. Περνω μια ανασα απο το αρωμα του και τον σφιγγω περισσοτερο στην αγκαλια μου. ''Καλυτερα να κατσεις και να ηρεμησεις.Μπορω να περιμενω!'' με κοιτα με τα καταπρασσινα ματια του και χαιρομαι που δεν αντικριζω καστανα. Καθομαι στο κρεβατι καθως μου δινει ενα ποτηρι νερο.

Eleni's POV.

Μετα απο μεγαλη συζητηση και διαφωνια με τον Ναsh για την ταινια που θα δουμε αποφασισαμε να δουμε το ''Τελευταιο Σπιτι Στα Δεξια.'' μιας και αρεσει και στους δυο μας.Τοποθετω το λαπτοπ μου στην μεση του κρεβατιου ωστε να βλεπουμε και οι δυο και καταρασομαι το ξενοδοχειο που αυτο το κρεβατι ειναι μονο και με το ζορι βολευομαστε και οι δυο.''Σε λιγο θα περασουν οι καθηγητριες να ελεξουν τα δωματια.Και δεν θα χαρουν καθολου εαν με δουν εδω.Οποτε να ενημερωσεις την Αλικη και να μας βρουμε μια καλη δικαιολογια.'' ο Nash χαμογελα σαν παιδακι που εκανε αταξια. ''Εχεις δικιο.Λοιποονν εσυυ θα κρυφτεις στο μπανιο και θα ανοιξεις το νερο για να πω οτι εκει μεσα ειναι η Αλικη.Καιι θα πω στην Αλικη να κανει το ιδιο στο δωματιο των αγοριων.'' απαντα και ανταποδιδω το χαμογελο. ''Καλο μου ακουγεται.'' γνεφει και συνεχιζει να κοιτα την ταινια.''Μην ξεχασεις να ενημερωσεις την Αλικη.'' ξανα λεει  τραγουδιστα. ''Ναι.'' απαντω βαριεστημενα και στελω μηνυμα στην κολλητη μου.

[...]

Μετα απο κανα τεταρτο η πορτα χτυπα και εγω σταματω πανικοβλημμενη την ταινια. ''Nash,τι θα κανουμε;'' τον ρωτω ανησυχη. ''Νομιζω ξερεις.'' λεει και κατευθηνεται προς το μπανιο.Καταπινω τον κομπο στο λαιμο μου και παιζω ανησυχα με τα δαχτυλα μου. ''Ηρεμησε!'' ο Nash με ενθαρρυνει και με φιλα στο μετωπο. ''Δεσποινοις Espinosa;'' ακουω το επιθετο μου και ανοιγω την πορτα. ''Ω! Γεια σας κυρια Madison'' επαιξα την ενθουσιασμενη.''Ηρθα για να δω εαν ειναι ολα ενταξει.'' ειπε και εγνεψα. ''Η Δεσποινοις Caniff ειναι εδω;'' ρωτησε αναφερομενη στην Αλικη. ''Ναι,κανει ενα μπανιο,γιατι ειναι κουρασμενη.'' ''Α! Ωραια.Λοιπον καλη ξεκουραση! Και μην ξεχασεις αυριος στις 7 περνεται πρωινο και μετα μεχρι τις 9 θα πρεπει να ειστε ετοιμες για να παμε να δουμε τα αξιοθεατα.'' ''Δεν θα το ξεχασω!'' χαμογελασα και την οδηγησα εξω απο το δωματιο.