SERT KOCAM

6-KARŞILIKLI

Egemen ...
Ailemi kaybettiğimden beri içimdeki boşluğu doldurabilen tek insandı.Bana tattırdığı hisler onu daha fazla benimsememe neden oluyordu.Onu görünce kalbim deli gibi çarpıyor.Bir yandan bakışlarımı kaçırmak isterken bir yandanda gözlerinde kaybolmak istiyordum.Bu hisler de neydi.Onu görmeyince yada haber almayınca şuan olduğu gibi kalbim sıkışıyor içime bir huzursuzluk çöküyordu.Egemen gecenin bu saati olmasına rağmen evde değildi.Hiç bu kadar geç kaldığı olmamıştı.İçimdeki huzursuzluk da eklenince eve sığamaz olmuştum.Gelsin ona beni bu kadar habersiz bırakmasının hesabını soracaktım.Evde dolanıp duruyor Egemen'in gelmesini bekliyordum ama gelen giden yoktu.En sonunda dayanamayıp kapıdaki güvenliklere sormaya karar verdim. Kapıyı açıp biraz yürüyünce korumalardan biri beni fark edip yanıma geldi.

-Hanımefendi buyrun bir şey mi istemiştiniz?

-Egemeni soracaktım ben .

-Hanımefendi bizde bilmiyoruz rica ediyorum  eve geçip bekleyin bir haber alınca biz size haber veririz.

İçimdeki huzursuzluk kat be kat daha artmıştı. Başına bir şey geldiği düşüncesini kafamdan atamıyordum.İtiraz etmeye hazırlandığım anda uzun boylu Egemen kadar olmasada yakışıklı birinin bize doğru yaklaştığını gördüm.Yanıma gelince durdu ve tokalaşmak için elini uzattı.

-Merhaba ben Tugay Egemen'in yakın arkadaşıyım. Kendisi ufak bir kaza geçirdi şimdi hastanede.

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Hastanedeydi belkide durumu kötüydü ve bu adam bana söylemiyordu.Titrek ve her an hıçkırmaya hazır sesimle

-Yanına gitmek istiyorum.

-Tabi bende bunun için geldim zaten

Tugay denilen adamla beraber arabaya bindim. Yol boyunca ona bir şey olabileceği düşüncesini kafamdan atamıyordum.Gözlerimden yaşlar süzülürken kendimi tutamıyor güçlü davranamıyordum.Yol bitmek bilmiyordu.Sonunda hastaneye geldiğimizde araba durur durmaz indim.Benimle beraber Egemen'in arkadaşı Tuğay da indi.Odayı bilmediğim için onu takip etmeye başladım.Bir dizi odayı arkamızda bıraktıktan sonra nihayet benim büyük bir heycanla baktığım odaya geldik.Onun için oldukça endişeliyim. Ona birşey olma düşüncesi kalbimi sıkıştırıyor beni nefessiz bırakıyordu. Aceleyle kapının kolunu tutup açtım ve yatakda solgun bir şekilde yatan Egemeni gördüm. Yanına yaklaştım ve kendimi onun iyi olduğuna inandırmak istercesine inceledim. Gözlerinin altı sararmıştı. Ama beni görünce gözlerinde bir parıltı oluştu. Bu benim içimi sızlatmıştı.Beni Bu kadar önemsediğini bilmek çok güzel bir şeydi. Yanına dahada yaklaştım ve başucunda duran koltuğa oturdum.

-İyimisin ?

-İyiyim merak etme ufak bir kurşun yarası.

Onu ölüme götürebilecek birşey için böyle konuşması kanıma dokunmuştu.

-Ölebilirdin

Gülümsedi

-Evet ölebilirdim ama ölmedim
Bak burdayım

Elini uzatıp

-Hadi yanıma gel . Yanımda olmama ihtiyacım var.

Dediğini ikiletmeden yaptım. Çünkü ona birşey olma korkusu kalbimi ele geçirmişti. Gerçekten iyi olduğuna inanmaya ihtiyacım vardı.
Elini tutup yanına oturdum. Beni göğüsüne bastırdı ve hastanenin bile gölgeleyemediği o muhteşem çam konusu burnuma doldu.Beni daha çok kendine çekerken dudaklarını saçlarıma
bastırdı.

-Seni seviyorum. Biliyorum sen beni sevmiyorsun ama ben beni seven için her şeyi yapacağım.

Eli çeneme dokundu ve başımı  kendine çevirdi.Tam Gözlerimin içine bakıyordu.

-Beni sevmeyi denermisin ?

Öylece gözlerine bakıyordum .O ise sabırla vereceğim cevabı bekliyordu. Başımı tekrar göğsüne koydum.

-Denerim.

Başımı yine kendine çevirdi ilk önce gözlerime baktı ve ardından dudaklarını alnına bastırdı.

...

Uyandığımda sabah olmuştu. Önce nerde olduğumu algılamaya çalıştım. Başımı kaldırınca saçları birbirine girmiş huzurla uyuyan Egemen 'i gördüm.İster istemez yüzümde bi gülümseme oluştu.Onu uyandırmadan yataktan kalktım. Kahvaltısını ben getirmek istiyordum. Usulca kapıyı açtım ve dışarı çıktım. Hemşireler heycanlı heyecanlı birşeyler konuşuyordu.İçimdeki merak duygusunu bastıramayıp dinlemeye başladım.

-Ayyy bizede böylesi denk gelmezki

-Evet ya taş gibi çocuk yanındaki kıza bak Allah çirkin şansı versin.

-Kızda göğüs bile yok. Neresini beğenmiş.

-Belki kardeşidir .

-Ay hadi işallah belki bir şansımız olur.

Sinirden kudurmak
üzereydim.Bu kızlara gününü gösterirdim. Ayrıca çirkin değilim ki ben. Tamam göğüslerim 80 olabilir ama bu birşeyi değiştirmezdi. Azıcık yalan söylesem bir şey olmazdı herhalde .

- Kızlar bana kahvaltı hazırlayabileceğim bir yer gösterirmisiniz? Kocam benden başkasının hazırladığı kahvaltıyı yemiyor da .

Kızlar bozulmuş bir şekilde bana bakıyorlardı .Ama benim durmaya niyetim yoktu. Yanlış kişiye laf atmışlardı.

-Biraz acele ederseniz uyandığında beni yanında görmek ister hele ikinci çocuğumuzdan sonra bana daha bir bağlandı.

Kızlardan biri sesli bir şekilde yutkundu. Onun bu hareketiyle içimdeki kız çocuğu havalara zıplamıştı. Oh olsun. Hemşirelerden biri beni hastanenin yemekhanesine götürmüştü. Orda bulabildiğim malzemelerle mükemmel bir kahvaltı hazırlamıştım. Son olarak kızarttığım patateside tepsiye koyup derin bir nefes aldım. Sakarlık yapıp tepsiyi düşürmemek için yogun bir çaba gösterip Egemeni'in yattığı odanın kapısına geldim. Binbir güçlükle kapıyı açınca Egemenle göz göze geldim. O mükemmel gülümsemesi suratındaydı. Bana bakıp

-Geçiktin
-Evet sana kahvaltı hazırladım
-Harika görünüyor

Mahcupca gülümseyip tepsiyi masanın üstüne bıraktım. Egemen'in doğrulmasına yardım etmek için yanına gittim. Yastığı sırtına koyarken o kadar yakındık ki bakışlarım bir an dudaklarına kaydı. Ona baktığımda gözlerini bile kırpmadan dudaklarıma bakıyordu. Yalancı bir öksürükle ondan ayrıldım. Masayı önüne çekip yemek yemesini bekliyordum ama Egemen tek bir lokma bile yememişti.

- Neden yemiyorsun?
-Sen yedir

Şu an ki hali o kadar tatlıydı ki kıyamayıp yemeği yedirmeye başladım. Oda bir yandan bana yedirmeye çalışıyordu. Yemeğimizi yeyip bir süre baş başa oturup sohbet ettik. Sonra doktor gelip Egemenin durumunun gayet iyi olduğunu ve  taburcu olabileceğini söyledi.

ARKADAŞLAR ARTIK HIKAYEMİ TEKRAR YAZMAYA BAŞLADIM YORUM VE VOTELERİNİZİ BEKLİYORUM.