My normal life

Hoofdstuk 24

De tijd is veranderd. Kom om 20.00 naar de Grote Boom. Alleen.
- Bunny

Tevreden kijk ik naar het briefje dat ik heb geschreven. Naast me liggen alle andere briefjes en ik heb Bunny's handschrift zo goed mogelijk nagemaakt. Ik kijk om me heen en zie een oud kistje liggen. Daar kan ik mooi alle briefjes van Bunny in doen. Zometeen. Eerst dit aan Jake laten zien.

Met een grijns van oor tot oor loop ik mijn kamer uit, terug naar die van Jake. Dit keer doet hij wel meteen open. Ik zeg niks maar houd het briefje voor zijn gezicht. Hij fronst. "Dat is apart" zegt hij. "Nou ja, dan gaan we om acht uur." Ik knik en geef hem een kus. "Hou van je" zeg ik terwijl ik me omdraai om terug naar mijn kaner te lopen. En het is waar, ik hou van hem. Daarom wil ik niet dat hij meegaat naar de Grote Boom. Omdat Bunny hem dan misschien iets aandoet.

De rest van de dag doe ik vrij weinig. Ik bak koekjes met het keukenpersoneel, ik ga naar de speeltuin waar ik vroeger altijd met Quirren speelde, en haal daar veel leuke herinneringen op, ik heb een film gekeken die zo saai was dat ik nu al niet meer weet waar het over gaat, en nu zit ik aan tafel met Jake en mijn ouders. Kate en Thomas eten immers bij het restaurant.

Ik stop de laatste hap in mijn mond en veeg mijn mond af met mijn servet. Een vluchtige blik op mijn horloge vertelt mij dat het 18.40 is. Naar de Grote Boom lopen duurt zo een kwartier, dus ik moet hier binnen vijf minuten weg zijn. Ik schuif mijn stoel naar achteren en sta op. "Excuseer mij" zeg ik met een glimlach. "Ik heb even frisse lucht nodig. Ik ga een wandeling maken."

***

Voorzichtig kijk ik om de boom heen waar ik me achter verschuil. Vanaf hier kan ik precies de Grote Boom zien. Niks. Ik stap achter de kleinere boom vandaag en loop behoedzaam naar de Grote Boom toe. Ik voel iets kouds tegen mijn hand aankomen en glimlach zachtjes. Voor alle zekerheid heb ik een mes in mijn mouw gestopt. Nadat ik om me heen heb gekeken en heb geconcludeerd dat er niks is, loop ik een rondje om de boom. Achter me breekt een takje en in een oogwenk heb ik het mes getrokken en houd ik het recht voor me uit. Tegelijkertijd draai ik me om en mijn ogen worden groot als ik zie wie het takje heeft gebroken.

Het is een eekhoorntje.

Mijn adem ontsnapt uit mijn mond en mijn lichaam ontspant zich. Het eekhoorntje dribbelt nieuwschierig naar me toe en pakt een nootje op. Geconcentreerd is hij aan het knagen als hij opeens opkijkt. Zijn kleine hoofdje schiet heen en weer, zijn oortjes en neusje bewegen snel. Dan rent hij weg, mij alleen achterlaten met een ondertussen schemerend bos. Even ril ik als ik bedenk wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Links van me ritselen struikjes en met een ruk draai ik mijn mes er heen. "W-wie is d-daar?" vraag ik, en ik vervloek mijn stem omdat hij zo trilt. "K-kom tevoorschijn! Ik h-heb een m-mes!"

"Oh nee, een mes" klinkt een stem. "Wat ben ík bang" zegt hij sarcastisch. "Bewaar dat sarcasme maar voor als ik dat mes tegen je keel houd" roep ik stoerder dan ik me voel. Dan voel ik iets kouds tegen mijn slaap duwen en ik hoor een klik. "Bewaar die grote bek maar voor als ik een pistool tegen je hoofd houd" sist de stem in mijn oor. Ik probeer mijn hoofd te draaien maar het pistool duwt harder tegen mijn slaap met elke beweging die ik maak. "Wat ben je schattig als je bang bent" zegt hij. Het is overduidelijk de stem van een jongen. De stem komt me ergens bekent voor, maar ik kan hem niet plaatsen. "Nou" zegt hij. "Wat ga je voor me doen om te zorgen dat ik dit ding van je hoofd haal?" Rillend van angst haal ik mijn schouders op. "Oh, maar ik weet wel wat, hoor" zegt hij. "Zit." Ik frons. "Wat?" "Zit!" roept hij, en hij duwt het pistool harder tegen mijn hoofd. "O-oke." Langzaam ga ik zitten en het pistool verdwijnt van mijn hoofd. "Nu af." Ik doe wat hij zegt en ga liggen. "Blijf." Ik hoor voetstappen wegrennen maar blijf liggen.

Na wat voelt als een eeuwigheid kom ik langzaam overeind en kijk ik om me heen. Hij is echt weg. Dan zet ik het op een lopen. Zo snel als ik kan ren ik terug naar het paleis. Vijf minuten later stop ik en hijg ik uit. Zodra mijn ademhaling rustig is hoor ik voetstappen. Zou Bunny terugkomen? Ik wil mijn mes trekken maar grom als ik me bedenk dat het nog bij de Grote Boom ligt. Ik kan het echt niet aan om nog een keer mee te maken wat er net gebeurde, dat was vreselijk. Een traan ontsnapt en al snel volgen er meer. Verslagen laat ik me op de grond zakken en ik leg mijn hoofd in mijn armen. Als ik opkijk zie ik weinig door de tranen in mijn ogen. Ik probeer ze weg te knipperen maar ze blijven komen. Wat ik wel zie is dat er een jongen op me af komt lopen. "Ga je gang!" roep ik. "Maak me maar dood, als je dat zo graag wil! Dan zal je eeuwig leven met het schuldgevoel, en je zal mijn naam nooit meer kunnen horen zonder je het bloed aan je handen te herinneren." "Lieke?" "Ja, die naam" antwoord ik. De jongen rent naar me toe en knielt bij me neer.

"Wat is er aan de hand? Waarom zei je dat?" vraagt hij. Ik wrijf in mijn ogen. "Jake?" vraag ik. Hij trekt me tegen zich aan. Ik begin opnieuw te huilen. "Waarom gaat alles bij mij fout, Jake?" vraag ik. "Ik weet het niet" zucht hij. "Ik ging naar de Grote Boom, om 19.00" zeg ik. Jake fronst, maar hij zegt niks. "Ik had zelf een briefje geschreven, omdat ik niet wilde dat je mee ging. Om je te beschermen" leg ik uit. "En toen hoorde ik iets, dus ik trok mijn mes-" "Wow, wacht even. Je hebt een mes mee?" onderbreekt Jake me. Ik knik. "Had. Hij ligt nog daar. Hoe dan ook, ik trok mijn mes en.." Jake lacht. "Wat nou?" vraag ik verbaast. "Jij bent echt badass. Een mes. Wat voor één was het trouwens?" "Vleesmes. En laat me uitpraten" zeg ik geïrriteerd. Hij grinnikt en ik kijk hem boos aan. "Ga verder" zegt hij. "Ik trok.. Weet je wat? Laat maar. Hij was er niet bang voor maar zette een pistool tegen mijn hoofd en liet me zitten als een hond, hoe vind je die? Als een hond!" "Hij heeft wel wat met huisdieren, hè?" vraagt Jake lachend. "Ha ha, grappig hoor. Is het je ontgaan dat hij een pistool tegen mijn hoofd hield?" Meteen kijkt hij weer serieus. "Nee, sorry. Dat is vreselijk. En toen?" "Toen ging hij weg en ben ik terug naar huis gerend. Nou ja, tot hier." Jake trekt me overeind en slaat een arm om me heen. "Kom, laten we naar huis gaan en een kop thee voor je zetten" zegt hij. "Daar knap je vast van op."

------------

OEHHH MENSEN WAT EEN CLIFFHANGER WEER! ZAL ZE OPKNAPPEN VAN DE THEE, JA OF NEE? (Dat rijmt.) WE ZULLEN ER NOOIT ACHTER KOMEN.

Nou nou, heftig hoor, een pistool! En een mes, vet badass. (Dat rijmt weer.)

Noooooo ik moet al weer bijna naar school! Maarr pluspuntje, ik krijg dan wel een iPad van school. Dat is wel even cool, of niet? Maar ja, met de lekkere zware boeken sjouwen is ook leuk <3 Echt, love it.

See you later, alligator! (Rijmt weer! Ik ben lekker op dreef vandaag ;p)