Down to Earth

Chapter 5

Nathlene's POV

It's been a week since dumating ako from NY at nagtransfer sila Viel dito. Seriously? Nung nakita ko sya, my hearts beats so fast. Parang bumalik lahat ng sakit from the past.

Pero, okay naman na ko. I don't care actually. As long as wala syang gagawing di ko magugustuhan.

Pero nananadya ata yung tadhana eh no? Tsk! Pinagpartner partner kami ni Sir Nevin para sa activity namin. Ang malala neto, partner ko si Viel. Nice isn't?

"Nathlene. Kelan natin uumpisahan yung atin?" Lumapit pala si Viel saken. Di ko napansin. Tumingin ako sa kanya, nagtama yung mga mata namen.

Dug. Dug. Dug. Dug.

Tanginang heartbeat to! Iniwas ko yung tingin, naiilang ako bwiset na yan!

"Madali lang naman yun. Mamaya after class, gawin naten sa library." Sabi ko ng hindi tumitingin sa kanya.

"Okay then." Sabi nya at bumalik sya sa upuan nya. Narinig ko naman na nag aaway nanaman si Joergie at Sean.

Ewan ko pero laging inaasar ni Joergie si Sean, kaya eto namang si Sean bwisit na bwisit! Hahaha. Pustahan, mafafall yang dalawang yan sa isa't isa.

Tumingin naman ako sa nagmumura na si Melissa. Partner nya kasi si Jervy. Eto namang dalawang to' mas malala pa kila Joe (short for Joergie) kung mag away. Pareho kasi nilang ayaw sa isa't isa. Si Jervy kase puro kayabangan ang nasa katawan! Kaya eto naman si Melissa, inis na inis.

Maya maya lang dumating na yung next subject teacher namen.

After a lot of hours, finally uwian na! Tumayo na ko at humarap kila Cristine.

"Girls, di ako makakasabay ha? Sisimulan na kasi namin yung amin eh." Sabi ko.

"Okay lang, Nath! Ako din di ako sasabay ha? Sisimulan na din namin yung amin ni Spongebob eh --- HOY SPONGEBOB! HINTAYIN MO KO!" Sabi ni Joe, nakita kase nya si Sean na palabas ng room kaya yan.

"Sige, girls! Una na ko. Bwisit to si Spongebob eh! Bye! See you guys!" Sabi ni Joe at nagtawanan kami.

Magkakadevelopan yang dalawang yan. Im sure! Haha.

"Nathlene, lika na?" Napalingon ako kay Viel.

"Ah. Sige, girls. Una na kami. See you." Sabi ko at nakipagbeso.

Naglakad kami papuntang library ng walang nagsasalita samen.

Pagdating namin sa library, naglabas ako ng pen at paper. Madali lang naman to'.

"Seriously, alam naman na naten ang facts about sa isa't isa. Di naten kailangan magtanungan." Sabi ni Viel. Totoo naman yun.

"Oo nga. Pero may isang question dito na di ko naman alam ang sagot mo." I said.

Wanna know the question? "What is the meaning of love for you?"

"Love is blind." He said.

"Love is not blind."

"Pano mo naman nasabi yan?" He asked.

"Love is not blind. Kasi ang tunay na nagmamahal, nakikita ang halaga ng minamahal." I said. Totoo naman diba?

"Lene." Napatingin ako sa kanya. Sya lang ang tumatawag saken nyan. Bwisip na puso to' bakit ang bilis ng tibok.

"Lene, im sorry." He said. Niligpit ko na yung gamit ko at tumayo.

I don't want to listen to everything that he will said. Lahat naman ng sinasabi nya, puro kasilungalingan.

"I don't want to hear anything from you. And please, don't call me Lene." Sabi ko bago tuluyang iniwan sya.

Ayokong marinig yung mga sasabihin nya. Kase baka pag nagsorry nanaman sya, baka maging tanga nanaman ako.

To be continue ...