Küçük Bela

1.Bölüm - Giriş

Selam arkadaşlar! Ben Coraline, Coraline Swift. Hemen hemen her okulda olan, küçük bela. Her gün okula minik minik belalar getiriyorum. Niye mi? Müdür benden nefret edip, okuldan atsın diye! Ah şu okul yok mu! 11. sınıf öğrencisiyim, okulun tanınan tiplerindenim. Hatta okulun belalı tipleriyle takılıyorum. Sırf derslerim kötü olsun diye. Pişman değilim! Her ne kadar kötü öğrenci tipi olsam da her tipik öğrenci gibi bende sevdalı bir ergenim. Okulun popüler çocuğu Tyler' a! Bizim kızlarla konuşuyorlar arada ama ben henüz konuşmuş değilim. Yanıma gelmiş olmasına rağmen konuşamamış olmam çok acı. Ben zaten arada hep acırım kendime. Çünkü herkese kötü olabilirken, Tyler'ın karşısında tam bir aptal gibiyim! Yani anlayacağınız üzere tam bir liseliyim, okuldan nefret eden bir liseli! Neyse, o zaman benim hikayeme hoş geldiniz.

...

Her sabah annem tarafından zorla okula getirildiğim bir güne daha başlıyoruz. Annem Eva Swift, klasik bir anne. Okula gitmeyeceğimden o kadar korkuyor ki, her sabah okula kadar benimle yürüyor. Üstelik ben okula girene kadar da gitmiyor. Bir gün intihar edeceğim! Neyse, konuya dönelim. Bugünde okula kadar getirildim. Okula girdiğim anda Ashley'le karşılaştım. Okulun popülerlerinden olan Dylan ile konuşuyordu. Şaşırmıştım, ilk defa konuştuklarına şahit olmuştum. Yanlarına yaklaştım ve seslendim; 

"Ashley! Ne yapıyorsun?"

"Ah Coraline! Ne zaman geldin sen?" Benle konuşurken bir yandan da Dylan' a gitmesini işaret ediyordu. Hala şaşkın gözlerle bakıyordum.

"Az önce geldim. Siz, hayırdır?" Dylan çoktan gitmişti.

"Ne! Biz mi? Kim?" Bazen saçmalamaya bayılırdı.

"Dylan ve sen Ashley. Ne oluyor?"

"Ya yok bir şey. Ne olabilir ki en fazla? Konuştuk sadece. Havadan sudan, valla bak. Hiç bir şey yok." İlk defa bana açıklama yapmak zorunda gibi hissediyordu kendini, çok belliydi. Derken grubun 3.sü geldi. 3. Baş belası Barbara!

"N'aber kızlar?" Sorusunu ilk ben cevapladım.

"İyidir. Hele Ashley çok daha iyi. Manita yaptı da kendileri." Ashley şaşkın gözlerle bana baktı.

"Ne? Ne diyorsun ya! Ne manitası?!" Gülerek baktım.

"Oha Ash! Ne ara yaptın be? Kim?" Ashley daha ağzını açamadan ben cevapladım.

"Okulun popüler çocuğu Dylan!"

"Vay be! Bir dakika, ne alaka ya?"

"Ya kızım saçmalıyor! Ne sevgilisi ya? İşim olmaz onunla!"

"İyi, hadi bakalım. Neyse ilk ders Edebiyat kızlar, gidelimde biraz dersi dağıtalım. Yavruların bize ihtiyacı var."

"Hadi!" dediler ve sınıfa doğru yürümeye başladık. Sonra ilerde birini gördüm; Onu! Hayali sevgilim, Tyler! Bu kadar yakışıklı olunur mu be oğlum! Yanından geçerken bizim kızlar Tyler'a selam verdi. Saçmalamayın, tabikide selam vermedim. Ben mi vereceğim? Çok komik! Ben kendi içimde debelenirken Tyler bana seslendi. Ne! Tyler! Bana mı seslendi? Oha!

"Coraline! Bir saniye bakar mısın?"

"Ah, tabikide! Ne istiyorsun..." Ne istiyorsun denir mi öküz Coraline?! "Iı, yani, buyur." Tam bir malsın Coraline.

"Şey, Edebiyat dersinin ders notları var mı sende?" Dediğini daha kavrayamadan direkt "Evet!" demiştim. E be salak dinlesene! Ne arar Edebiyat dersinin ders notları sende? Dersi dinlediğin mi var!

"Bana verebilir misin peki? Yazamadığım şeyler var da." Şaka yaptım, not tutmuyorum diyemezdim her halde. "Tamam." Dedim sadece. Teşekkür etti ve sonra "Görüşürüz." diyerek gitti. O gittikten sonra kızlar bana salak gibi bakıyorlardı. Sessizliği ilk Barbara bozdu.

"Demek derste not tutuyordun, bizim niye haberimiz yok?"

"Yok be kızım, ne not tutması? Heyecandan ne dediğimi biliyor muyum ben? Eyvah! Ne yapacağım ben şimdi?" Ordan Ash atladı;

"Sınıftan bir asalak bulup, ondan ders notlarını alacaksın." Sonra Barbara konuştu;

"Ve daha sonrasında bütün dönem ne yazılmışsa onu yazacaksın." Dalga geçer gibi konuşuyorlardı ama söyledikleri gerçekti! Nasıl yazacaktım o kadar şeyi? Ah Coraline, mal olmaktan asla vazgeçmeyeceksin!