Zıtlar Birbirini Çeker Mi?

Delilik!!○_○

Sevgili wattpad arkadaşım sairebayan sen kesinlikle bir tanesin!!! Sen benim bu wattpad deki ilk arkadaşım, ilk yorumcun oldun. Teşekkür ederim♡♡♡♡♡ Yanımda olduğun için..... ☆☆☆

Hayatım kesinlikle mükemmel değil!!! Güzel de değil!! Ne güzel bir çocukluk geçirdim ne de bir ailem oldu. Sevdiğim herkese güle güle demek zorunda oldum. Hayatımda ne kadar istemediğim kişi var ise onlara hoşgeldin demek zorunda kaldım . Gelenlere hoşgeldiniz derken ne kadar nefret etsemde yüzümdeki gülümsemeyi hiç eksik etmedim. Göz yaşlarımı kimseye göstermedim.

Dıştan ne kadar güçlü gözüksem de içimde ince bir dal parçasına tutunmuş küçük bir kız çocuğu var. Eğer o kız o dal parçasını da kaybederse...... elinde olacak tek şey boşluk olucaktır. Peki...... o dal parçasının neyi ifade ettiğini biliyormusunuz? Tek bir kelime......... 4 harften oluşan sonsuzluk...... Umut. O dalı kimsenin kırmasına izin veremem. Kendim için değil. Yanlış anlamayın. Kardeşlerim, sırdaşlarım, herşeylerim, bu dünyadaki tek güvencelerim için.......

__________^.^__________

İçimdeki tarifi imkansız korku ve adrenalin şu an vücudumda kollarını sallaya sallaya geziniyordu. Ruhum titriyordu adeta. Yanıma siyah arabayla yaklaşan kim!!! Ve neden yanımda durdu.

Arabanın kapısının açılma sesi ile olduğum yerde kalakaldım. Ancak içinden çıkan kişiye daha da şaşırdım........ Benim siyahlara bürünmüş Kara Şovalyem. Daha doğrusu bizim kara şovalyemiz. Sonuçta beni dinleyen iç seslerimi unutmamak gerekir. ^,^

"Şu saniyeden itibaren konuş yoksa canını alırım." Dedi Barış ve burnundan soluyarak bana yaklaştı.

"N-ne dememi istiyorsun?" Dedim şaşkın bir şekilde.

"Mesela....... kaç gündür neden ortalarda yoksun!?!??! Veya..... Neden eve kadar gelip, hiç gözükmeden çekip gidiyorsun!??!? Veyahut NEDEN BANA TELEFON NUMARANI VERMEDİN!!! Gibii!?!!?" Dedi dişlerinin arasından.

Bense hala neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.

"Birincisi....... Eğer gelebilseydim gelirdim. Birşey olmadı merak etme! İkincisi....... Evde müsait gibi değildin. Bu yüzden rahatsız etmemem gerektiğini düşündüm. Üçüncüsü....... Eğer verebilecek bir telefon numaram olsa verirdim. Bu da sondu. Başka soru..... bu arada kaç para kazandım?!?" Dedim alaylı bir ifade ile. Ama ne yapıyım. Kendimi Yarışma programında gibi hissettim.

Beni dinledikten sonra başını geriye atıp derin bir nefes aldı. Sonra hafif öfkesi dinmiş bir şekilde konuşmaya başladı.

"Hemen benimle geliyorsun. Alışveriş yapıyoruz ve Pazartesi okula gidiyorsun.!!!" Dedi ve beni arabaya kadar sürüklemeye başladı........ Offff.... Alışverişten nefret ederim ve ayrıca okul başlıyor. Derslerim ne kadar iyi olsa da okuldan kesinlikle nefret ederim.

Sonra birden kafama dank etti. Alışverişe ben neden gidiyorum. Tabi ben bunları düşünene kadar Barış bey beni arabaya bindirmişti bile.

"Dur!!! Ben alışverişe neden geliyorum!!! Benim ne işim olur??" Dedim bir solukta. Ayrıca Eylül ayının ortalarındayız ve .......... Okulların açılmasına daha 15 gün var. Ertelenmişti.!?!??! Bunun sevinci ile ağzımdan yeyy çıkınca Barış' a dönme durumunda kaldım ve karşımda bir adet şaşkın Barış buldum.

"Şey... Okulların açılmasına daha 15 gün var...... Ona sevindim." Dedim. Biraz duraksadıktan sonra devam ettim. "Ben alışverişe neden geliyorum?" Dedim imalı imalı.

"Çünkü ben öyle istiyorum. Varmı?!!!" Dedi umursamaz bir tavırla.

"Senin isteğine göre hareket edemem." Dedim hafif sinirlenmiş bir şekide. Ancak yine de sakinliğimi korumaya çalıştım.