O olayın üstünden tam 7 ay geçmişti.
Acım her zaman ki gibi tazeydi. Sadece bir şeyler silikti. Bunun farkına aldığım derin ve çaresiz nefeslerden varıyordum.
Babamın beni dürtmesiyle afalladım. Okula geldiğimi göstererek kapıyı işaret etti .Yüzüne bakmadan dışarıya çıkmak istiyordum. Fakat bileğimi sertçe tuttu.
"Kafanı boş şeylerle doldurma Nehir. "
Keşke bu cümlenin ne kadar canımı sıktığını anlasaydı. Yüzümde boş ifade ile arabanın kapısını açtım. Arkama bakmadan indim. Kafamı kaldırdığım da yeni okulum tam karşımda duruyordu. Mavi dış boyası şimdiden içimi sıkmaya başlamıştı. Burası hiç bana göre değildi. Bundan emindim.
Zengin züppelerle ne işim olurdu ki benim ?!
Hepsi ya paralarıyla güler ya da paralarıyla ağlar .Bunlara ihtiyacım yoktu benim. Dayımın kesin emri olmasaydı asla böyle bir okula kayıt yaptırmasına izin vermezdim. Nefesimi umutsuzca üfleyerek okulun içine girdim.
Bahçe fazla insan yoktu. Zaten çoğu telefonlara gömülmüştü. Yavaş adımlarla etrafı inceleyerek içeriye girdim. Yoğun bir tempo vardı. Herkes bir şeylerle uğraşıyor gibi duruyordu. Çaresizce titreyen telefonumu elime aldım.
"Soy ismin Demir . Unutma bir süreliğine dayının yanında kalmak için İzmir'e taşındın .Sınıfın 12/C." Telefonumu hızla cebime koydum ve sınıfın nerede olduğunu hiç öğrenciye benzemeyen, Bayan Parfüme sordum.
''2.kat koridorun sağında''dedi. Hızla teşekkür edip, adımlarımı hızlandırarak yukarıya çıktım. Pahalı bir okul olduğu belliydi. Her şey fazlasıyla düzenli ve parlaktı. Duvarlara asılan gazete haberlerini gözüm takıldı .Okulla ilgili gereksiz şeylerdi.
Biraz daha yukarıyı incelediğimde "Ertuğrul kolejine yaptığı 45.000 tl yardımdan dolayı Selim Aktaş'a büyük bir teşekkür borçluyuz." Kasıldığımı hissettim yaptıkları yardımın miktarını gözümüze sokuyorlardı .Yazının alt tarafında orta yaşlarda bir adam ve yanında genç bir çocuk duruyordu. Yüzüne dikkatle bakmaya başladım isteksiz bir gülümsemesi vardı .Gözleri fazlasıyla derin ama tükenmiş bir maviydi. Bir şeyler ima ediyormuş gibi duruyordu . Sırlara gömülmüş bir tablo gibiydi. Yüzünde elmacık kemikleri çıkıntılı duruyordu. Galiba yüz hatlarında en çok dikkatimi çeken buydu. Arkam da bir beden hissettim.
"Sert'in etkisine kapılmış gibi duruyorsun. Sanırım yenisin ." yüzünde anlam veremediğim bir sırıtış vardı . Uzun kahverengi saçlı, minyon tipli bir kızdı.
" O çocuğun ismi Sert mi ?" Evet deyip kıkırdadı ve sözüne devam etti .
Kendisi okulun en zengin ailesinin çocuğu. Zenginliği yüzüne yansımış gibi değil mi ?"
"İlginç ." bunu fısıldayarak söylemiştim .
"Hangi sınıftasın ? "
"12/C"
"Bu sene bende kaydımı o şubeye aldırdım aynı sınıftayız gel istersen ?"
İstemeyerek de olsa peşinden sınıfa girdim. Öğrenciler sıraların üstüne oturup kahkaha atıyordu. Beni görünce yüzlerini çevirdiler. Nedense tedirgin hissediyordum. Yanımda ki kız oturduğu sıraya ilerlemeye başladı. Bir çocuk ayağa kalktı ve küstah bir şekilde;
"Vay vay kolejimize yeni bir güzelimiz gelmiş. İsmin ne ? "dedi. Beni sinirlendiriyordu. Nasıl böyle konuşabilirdi. Bütün zenginler ukala olmak zorunda mıydı ?
" Nehir . Ayrıca bana güzelim demeyi kes." Kızlar gülüşmeye başlamıştı . Yüzüme bakmaya devam ediyordu. Yanından umursamaz bir şekilde geçerek en arkaya doğru yürümeye başladım. Birden bileğimi sertçe tutup kendisine çekti neye uğradığımı şaşırmıştım .
