His Beautiful Liar

Chapter Seven

"Mommy wake up! Mommy!"

She heard a little voice. Then she open her eyes to see tim starring at her.

He still wearing his school uniform. Nakakunot ang noo nito. Wari ay nagtataka.

"Mom your dreaming. I've been waking you up for so long." Ani nito sa kanya. Niyakap pa siya nito.

Noon lang niya napansin na nakahiga na siya sa sofa sa loob ng nursery.

Marahil ay nakatulog siya matapos niyang magbasa.

Echo take home some papers that left after her accident. Sabi nito iyon daw ang mga papel na nasa custody niya.

Her secretary ask her husband to take them home.

"I'm sorry baby nakatulog si m-mommy."hinging paumanhin niya dito.

Hanggang ngayon ay hindi niya akalain na magiging anak niya ito.

She keep starring at that young child. Kamukha nito si echo. Every detail of his face was he inherit to his dad.

Pero ano yung mas pinagtataka niya. Tim get her eyes. Her eyes as lauren. Hindi niya ito kadugo pero magkapareho sila ng mata.

The real denise does'nt have a gray eyes. Only her. She seldom see that. Dahil nagkalat ang litrato nito sa buong bahay.

But no one will notice na iba ang kulay ng mga mata niya. And no one will knew na hindi niya anak si tim. Dahil may similarities sila.

"It's ok mom." Sabay ngiti sa kanya.

"How's school big boy?" Magiliw naman niyang tanong dito.

Napangiti siya ng magumpisa na itong magkwento sa kanya. This is the reason why she love this kid. Napakalambing sa kanya. Even in the twins.

She saw how tim adore and love his brother and sister. At masaya siya doon.

"Mom tomorrow is our family day. They expecting that both of my parents will be there. Mom can you come?" Nakita niya ang pag aalinlangan sa tanong nito.

Marahil iniisip nito na baka hindi siya sumama.

"Of course son. Sasabihin ko sa daddy mo."

"Really mom?" Namilog ang mga matang tanong nito sa kanya.

Ngumiti siya at tumango.

"I love you mom!" Sabay yakap ng mahigpit sa kanya.

"Mommy loves you too."

Lauren feels like she died also. Ang sakit na nadarama niya ay tila punyal na bumabaon sa pagkatao niya. Parang walang buhay. Parang walang saysay.

"Angie, kumakain ka na. Ang hirap iwan ka ng hindi ka ok." Lissie ask.

Nilingon niya ito. Nakaoffice attire na. Alam niyang papasok na ito. Kasalukuyan itong tumira sa bahay nila para daw may kasama siya.

"Hindi ako nagugutom." Malamig na sagot niya.

Wala siyang gana.

"Pero kagabi ka pa hindi kumakain. Papatayin mo ba ang sarili mo? Namatayan ka oo pero buhay ka pa. Humihinga. Ano bang gusto mo? Mamatay na rin?" NApipikong sagot nito sa kanya.

"Sana namatay na rin ako. S-sana wala na rin a-ako... dahil ang s-sakit e. . Ang h-hirap." Naiyak na sabi niya.

"Naiintindihan ko ang nararamdaman mo. Pero angie kahit umiyak tayo kahit magmukmok tayo. Hindi na sila babalik. Kailangan na natin at kailangan mo nang mag move on." Niyakap siya ni lissie. Sa huling pagkakataon binuhos niya ang lahat ng luhang natitira sa kanya.

Tama ito. Kailangan na niyang mag move on. Kailangan na niyang magsimula ulit. Kailangan na niyang harapin ang katotohanan na wala na ang mga magulang niya at iniwan na siya ni jericko.

Masakit tanggapin pero alam niya na iyon ang tama. Iyon ang nararapat. Hindi niya kailangan patayin din ang sarili niya. Ang mahalaga makakapagpatuloy pa rin siya.

Sinubukan ni lauren na libangin ang sarili niya. Maybe it help her to lessen the pain. Naghahanap na rin siya ng trabaho.

Hindi na rin kasi niya gustong bumalik ng amerika. Mas gusto niya na dito nalang ulit siya sa pilipinas.

May mga online job recruitment din siya na pinagpasahan ng resume niya. But her previous work gave her a good recommendation.

The villamonte philippines incorporated. She try her luck na magpasa ng resume doon.

They looking for COO new secretary. Kaya naman hindi na siya nagabala pang magdalawang isip.

Maybe through with this madivert sa iba ang atensyon niya. It could help her to at least ease the pain.

Aaminin niya, pagod na siyang umiyak at magdamdam. She knows that God has a perfect reason why this all happening to her.

All things happen for a reason...