brieven[rvd]

hoofdstuk8

{Rein}
*leiden centraal* (a/n idk of het zo heet ben nog nooit in leiden geweest maar ik wou even een random stad hebben) wordt er om geroepen. Ik stap de trein uit. Ik doe mijn telefoon aan en start google maps op. 10 minuten lopen, let's go. Ik loop wat sneller dan normaal en zodra ik het ziekenhuis in kom vraag ik waar luna ligt. "Kamer 306 maar er mag aleen familie komen" zegt de receptioniste. Ik knik en ren met 2 treden te gelijk de trap op. Als ik boven ben, ben ik helemaal buiten adem. Ik stop even om 'uittepuffen'  en loop dan langzaam verder. Kamer 302, 303, 304, 305, 306. Ik kijk door het raam en zie haar liggen: het prachtige meisje van de Insta foto's, de lieve briefschrijver, daar ligt ze aan een paar slangetjes en met verband om haar hoofd. Ik kijk goed of er iemand in de kamer is maar ik zie verder niemand. Voorzichtig open ik de deur en ga naast luna haar bed zitten. Ik pak voorzichtig haar hand vast en druk er een kusje op. "Luna wordt alsjeblieft wakker" smeek ik. Geen beweging. Ik zucht een beetje hopeloos. Ik zit er een tijdje als ik inees een stem hoor. "Ja ik hoop het ook heel erg" zegt de stem.  Ik sta op en wil de kamer uit lopen maar een stem roept mijn naam. Ik sta stil en zie een vrouw van rond de 45 staan. "Hey ik ben de moeder van luna en ze is mega mainiac daarom herken ik jou" zegt ze. "Maar wat doe je hier eigenlijk" vraagt ze er achter aan. "Nou ik kreeg altijd brieven van luna en ik werdt een beetje verliefd op haar, toen ik geen brief kreeg en het hoorde op het journaal ben ik meteen hier heen gegaan" zeg ik terwijl ik rood wordt en me bedenk dat ik geen goeie reden heb om hier te zijn. "Wat lief blijf gerust even zitten als je wil". Ik voel een zwaarte van mijn schouders vallen, ik dacht dat ze heel boos zou worden dat er in een keer een random jongen bij haar dochter aan bed zat. Ik knik blij en ga weer naast haar bed zitten. Uren kruipen voorbij maar er gebeurt niks helemaal niks.  Ik pak luna's hand en druk er een kusje op. " lieve luna wordt alsjeblieft wakker" fluister ik.  "Alsjeblieft" fluister ik weer en als laast fluister ik nog "ik hou van jou"