Kafamı kaldırdıgımda her yer kırmızıydı..
1 hafta önce..
İçerden her zaman ki ses tonuyla heyecanlı ve sevgi dolu bir şekilde gelen 'KIZIIIIM' sesi. Efendim anne? dememe kalmadan olayı anlamıştım. Neymiş haftaya kuzenimin evlilik yıl dönümü yemeği varmış 2. yıllarını kutluyorlarmış. Yaa kardeşim gelmişsin 30 yaşına ee evlenmişsinde neyin kutlaması bu?
İmkansızdı ona gitmem ben ilk defa bir partiye davet edilmiştim ve kesinlile ona gitmeliydim! Her şeyim hazır sabırsızlıkla o günü bekliyorum..
1 hafta sonra..
Ne güzel bir gün, ailemden izin aldım arkadaşlarımla harika bir gece geçiricem ve en bombası sevilimde orda olucak.
Kendimi nasılda büyümüş hissediyordum.. halbuki daha 16 yaşındasın Lal..
Yoldayım hazırlandım ve annemler bırakıyor.
Eve girmiştim bir sürü tanımadağım ayrı kafa tek kız ben! 'Hani özlem hani diğer kızlar?' diye geçiriyorum aklımdan. Hemen gitmelisin burdan Lal diyorum, korkuyorum bacaklarım zangır zangır titriyor ben mi farklıydım evdekiler mi bu kadar rahattı, aklımda bin tane soru. Şöyle derin bir nefes aldım geri dönüşün yok orda olmalısın diyip etrafa sırıtmaya başladım. O kadar saf ve temizdim ki bu yüzden karsımdakinide öyle görüyordum daha önce hiç girmediğim bir ortam "burda ne işin var lal" demiştim 10 saniye sonrada elimde bilmediğim bir içki, bir yudum almıştım ihtiyacım olan buymuş sanki. O an çok iyi anlamıştım etrafımdakileri sonra bir tane bir tane daha dedikten sonra;
kendımı bir koltukta yatarken buldum kafamdada aşkım gel bir duş al diyen Cem kafamı bile taşıyamazken kalkıp odaya gıtmıştım hiçbir şey düşünemiyordum hatta ne yaptığımı hatırlamıyorum bile. Annemden mesaj geliyo cevap bile veremiyorum.
İç sesim: Ah annecim neden yoksun, keşke kolumdan tutup götürseydin burası çok kötü. Hele ben hiç iyi değilim.
Bir kaç dakika sonra; Cem alnımda öptü 'sonsuza kadar yanındayım' dedi o an olan olmuştu işte.. Ayağa doğru kalktığımda kanları görüp o kanların uzerine kusmustum napıcagımı bılmıyordum kanın bu kadar cok olup bacaklarımdan akması benı korkutmustu yukarı çıkmıstım cemle beraber yanımda olmaya benı sakınlestırmeye calısıyodu ama o an yanımda ıstıycegım son kişiydi o! Buz gibi suyla yıkanmaya calısmıstım odamda kımseyı ıstemıyordum tek basıma durdugumda artık cocuk degılsın lal demiştim artık hiçbir şey bembeyaz olmayacak gercektende olmamıstı.
Butun gece uyuyamamıstım ayaga kalkıp odadan cıkmak ıstedıgımde cem hayır cıkma demıstı neden dıye sordugumda aldıgım cevapsa daha korkunctu "kerem ve onur bir kızla beraber" kendimden iğrenmiştim bu evde ne işin vardı lal!
Beyaz bir incinin griye dönüşümü gibi bişeydi bu..
