{Pov. Myrthe}
Ik neem afscheid van Anniek. Toen haar ouders wakker werden heeft de dokter het nog een keer uitgelegd. Als ik het ziekenhuis uit ben, bel ik Mick. 'Hallo, met Julia.' 'Hee, Julia! Met Myrthe.' 'Oh, hoi Myrthe!' zegt ze vrolijk. 'Hoe is het?' 'Goed', zegt ze. 'Mooi, mag ik Mick van je?' 'MIIIIIICCKKK', hoor ik, 'Myrthe aan je telefoon.' Julia is het kleine zusje van Mick 'Waarom neem je mijn telefoon op?' hoor ik Mick boos zeggen. 'Sorry,' zegt Julia met een zielig stemmetje.' 'Hee schat, sorry van Julia.' 'Hoii, is niet erg. Je weet dat ik haar mag.' 'Ja... ja klopt. Waarom bel je?' 'Nou, Anniek heeft haar uitslag, wilde je nog iet gaan doen?' 'Ohja, uhm ja tuurlijk.' Ik hoor hem twijfelen. 'Zal ik over een uur bij je zijn?' 'Kan het ook 2 uur? Ik moet nog best veel leren enzo.' 'Ja is goed. Zie ik je so schatje.' 'Tot zo schat.' Voordat hij ophangt kan ik nog net love you zeggen. Ik ga op een bankje zitten nadenken over Anniek en wat ik nu moet doen. Ik wordt opgeschrikt uit mijn gedachten als ineens een arm voor mijn ogen
een hand op mijn mond wordt gelegd en ik van het bankje wordt afgesleurd...
