vergeet niet te voten en misschien upload ik dan vandaag wel weer een nieuw hoofdstuk;) Veel plezier met lezen, jullie zijn nog steeds cool <3
‘pfff, wat een losers.’ Merkte Caspar chagrijnig op terwijl we de gymhal uitliepen. Ik knikte instemmend. ‘En dan te bedenken dat ik elke dag met ze zit opgescheept.’
Caspars hoofd schoot opzij en hij keek me met grote ogen aan. ‘Huh, elke dag? Waarom?’
Ik zuchtte, ‘ik ben Jasons kamergenoot en hij vind het wel leuk om ’s ochtends al zijn vriendjes uit te nodigen om buikspier oefeningen te doen en meisjes te bespreken of whatever die griezels ook uitspoken.’
Het bleef even stil en nieuwsgierig keek ik naar Caspar die zo te zien veel moeite had om zijn lachen in te houden. Even was ik boos maar toen ik zijn verkrampte gezicht zag kon ik het niet laten en samen schoten we keihard in de lach. Na een paar minuten waren we uitgelachen en Caspar zei nog na grinnikend: ‘Het is ook wel echt heel typisch dat jij dan weer bij hem op de kamer moet zitten.’
Verbaast keek ik hem aan, ‘hoezo typisch?’
‘Nou gewoon. Het knappe nieuwe meisje is de kamergenoot van de stoere bad-boy, het zou zo het plot van een slechte roman kunnen zijn.’
Ik bloosde om zijn compliment en wendde snel mijn hoofd af. Helaas was het te laat want hij zag het. ‘aaaahhwww, je bent heel schattig als je bloost.’ Zei hij terwijl hij me in mijn wangen probeerde te knijpen, hier ging ik alleen maar harder van blozen en beschaamd beschermde ik mijn gezicht.
‘Niet doen, blozen is verschrikkelijk en lelijk en irritant. Ik haat het.’ Zei ik.
‘Je moet blozen niet haten, jongens houden van blozende meisjes.’ Zei hij met een knipoog en ik bloosde weer waardoor we weer een paar minuten de slappe lach hadden. Nadat ik buikpijn had van het lachen vonden we wat volgens Caspar de beste boom van de hele campus was en hij dwong me om naast hem ertegenaan te komen zitten. We praatte een tijdlang over van alles en nog wat en ik voelde gelijk dat er een grote klik was tussen ons. Het praten was luchtig en voelde ongedwongen maar kon ook zo overgaan op een dieper onderwerp. Al snel kwamen we erachter dat we van de zelfde soort muziek en films hielden en ik kon mijn oren niet geloven toen hij vertelde dat hij tot zijn veertiende op ballet had gezeten.
‘Waarom ben je gestopt dan?’ Vroeg ik terwijl ik moeite deed om niet te lachen. ‘Nouja, vanwege dit.’ Zei hij terwijl hij met zijn handen naar zijn lichaam gebaarde.
‘Wat is er mis mee dan?’
‘Nou ik groeide op, werd volwassener en begon naar de sportschool te gaan. Ik kreeg spieren en toen ben ik maar van ballet af gegaan.’
‘Dus jij denkt dat je voor ballet en dans geen spieren nodig hebt?’ Zei ik met een overdreven beledigde stem.
‘Nou jawel, maar niet echt…’ Aarzelde Caspar, bang om me te erg te beledigen. Gemakkelijk sprong ik op en ging uitdagend voor hem staan. ‘Ik wed dat ik sterker ben dan jij met je slappe basketbalarmpjes.’ Ik keek hem grijnzend aan terwijl hij onbewust zijn toch al strakke biceps aanspande en me ietwat gekrenkt aankeek. Natuurlijk had hij niet door dat ik een grapje maakte, als het eenmaal over kracht gaat nemen jongens alles serieus.
‘Ik zou er maar niet te zeker van zijn.’ Zei hij terwijl hij snel zijn zelfverzekerde grijns weer terugvond.
‘pfffff, uitslover. Bewijs het maar eens dan.’ Zei ik lachend, iets wat ik maar beter niet had kunnen doen. In een snelle beweging sprong nu ook Caspar op en voordat ik doorhad wat er gebeurde gooide hij me zonder problemen over zijn rug. Terwijl ik gilde van schrik tilde hij me boven zijn hoofd alsof ik een halter was en verbaasd merkte ik dat het hem lukte om me een paar seconden boven zijn hoofd te houden waarna hij me weer voorzichtig op de grond zette.
