oké ik had haast dus hier is een wat korter hoofdstuk:/ Ik zal proberen om het volgende keer wat langer te maken maar voor nu: VEEL LESPLEZIER<3
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De gang leek voller met leerlingen dan normaal. De eerste paar dagen had het gevoeld alsof ik de enige op school geweest was maar nu zag ik opeens overal mensen lopen. En dus ook in de gang waar mijn kamer zat. Een aantal mensen stonden nonchalant tegen de muur geleund en uit sommige kamers klonk muziek. Snel liep ik naar mijn deur en nietsvermoedend ging ik naar binnen. Naderhand had ik beter buiten kunnen blijven want op de bank lag Jason innig verstrengeld met een meisje.
‘Jezus Jason, kan je dat niet even ergens anders doen.’ Mopperde ik maar ze deden net alsof ze me niet hoorden.
Walgend wendde ik mijn hoofd af en besloot om ze maar wat privacy te geven. Dus vond ik mezelf een aantal minuten later alweer buiten en zuchtend begon ik doelloos wat over het terrein te lopen. Dit zou serieus mijn saaiste vakantie ooit worden.
Met weemoed dacht ik terug aan de vakantie van vorig jaar. Samen met mijn ouders en vriendin Shelly was ik naar Griekenland gegaan en had ik vervolgens de hele vakantie op het strand gelegen en leuke stadjes bezocht. Het was perfect geweest maar dit was het tegenovergestelde van perfect. De zon scheen nauwelijks en er was niemand die aardig was behalve Caspar maar die had bijna altijd training. Voor de tweede keer zuchtte ik. Als deze school in de vakantie al niet leuk was, hoe erg moest het dan worden als de lessen weer begonnen?
Ik probeerde deze gedachten uit mijn hoofd te zetten en besloot om bij de gymhal te gaan kijken of Caspar misschien tijd had om iets leuks te gaan doen. Ik probeerde me te herinneren hoe ik er moest komen maar al snel zag ik het gebouw in de verte opdoemen. Al snel vond ik de goede deur en hopend dat Caspar er was liep ik naar binnen.
De lichten in de hal waren aan, wat een goed teken was. Het betekende in elk geval dat er mensen waren en dus liep ik door. Ik kwam bij de trap die naar de tribune leidde en ik begon aan de klim, halverwege hoorde ik plotseling muziek en verbaast luisterde ik. Het was een nummer van jessie j waar ik lang op had gedanst en bijna vanzelf begon ik in mijn hoofd de pasjes mee te dansen. Ik glimlachte en liep snel verder naar boven. Toen ik helemaal bovenaan was liep ik een aantal bankjes naar beneden tot ik kon zien wat er gebeurde.
Een groep meiden waren aan het dansen. Even schrok ik en dacht ik dat ik er een paar herkenden maar natuurlijk was het niet zo. Ik was immers een hele oceaan verder. Het viel me op dat een aantal dansers duidelijk beter waren dan de anderen maar geen van allen waren ze heel slecht. Ik glimlachte toen ik ze zag dansen, ik werd altijd blij van dansende mensen.
De muziek stopte en langzaam liep ik nog een aantal stoeltjes naar beneden zodat ik het beter kon zien. Een van de meisjes stapte naar voren, ze had bruin haar en een knalgroene joggingbroek aan. Ze wendde zich tot de groep.
‘Luister, ik weet dat de choreografie niet helemaal fantastisch is maar probeer in elk geval een beetje enthousiast mee te dansen.’
‘Sinds Jasmin weg is zijn alle geografieën slecht!’ Riep een van de meiden en een paar anderen knikten boos.
‘We kunnen het niet zonder haar, waarom geef je het niet gewoon op Pixie?’ Zei hetzelfde meisje weer en er klonk instemmend geroep.
‘Ik geef het niet op! het is niet dat we afhankelijk zijn van een of andere zielige overloper.’ Zei het bruinharige meisje vastbesloten.
‘Nou ik kan het niet zonder haar, de choreografie is verschrikkelijk. Ik heb er gewoon geen zin meer in.’ Het meisje draaide zich abrupt om en liep weg. Met grote ogen keek ik haar na, ik was duidelijk op het verkeerde moment gekomen.
