Het was half twee toen ik zeiknat en chagrijnig de kleine kamer in kwam lopen en de deur met een knal achter me dichttrok, het was maar goed dat er verder niemand was want anders was ik niet zeker of ik me wel had kunnen inhouden.
Mijn tas smeet ik op de grond en langzaam begon het tot me door te dringen dat deze vakantie echt niet slechter meer kon worden.
Het regende, ik zat 5 weken opgesloten in een kleine kamer op mijn nieuwe schóól! En waarschijnlijk zou er in dat kleine kamertje ook nog een of andere irritante bitch als kamergenoot komen die alleen maar over mascara en zwijmelfilms kon praten. Iets waar ik niet echt op zat te wachten, het liefste was ik nu al lang en breed ergens ver weg buiten Amerika zijn in de zon! Maar nee hoor, mijn ouders moesten weer zo nodig naar Engeland verhuizen vlak voor de vakantie en nu zat ik dus hier op school omdat zij het druk hadden met verhuizen en andere shit.
‘Godver!’ ik schopte hard tegen mijn tas waarna hij door de kamer zeilde en tegen een deur tot stilstand kwam. Zuchtend besloot ik maar eens uit te zoeken waar ik kon slapen en ik opende de deur waar mijn tas als een zielig hoopje tegenaan lag. Tot mijn niet zo grote verbazing was ook de slaapkamer minuscuul met alleen een bed, een kast, een bureau en een raam met uitzicht op een stenen muur. Omdat er nog een andere kamer was die uitzicht had op het sportveld koos ik daarvoor, omdat een sportveld altijd nog meer interessanter is dan een muur.
Ik begon langzaam al mijn spullen uit te pakken, wat niet heel lang duurde omdat ik uit boosheid niet veel meer dan mijn kleren en mijn IPod had meegenomen. Pas toen ik klaar was en stil op het bed zat, starend naar de regen door het raam merkte ik dat ik zeiknat was en ik het langzaamaan koud begon te krijgen.
Sukkel als ik was had ik geen rekening gehouden met het regenachtige weer in Engeland en was het warmste wat ik bij me had een paar hoge kniekousen die ik al sinds mijn 14e had en die ik maar niet weg kon gooien ondanks dat ze roze waren. Verder had ik alleen een paar spijkerbroeken en shortjes mee, mijn joggingbroeken lagen nog in Amerika bij de rest van de spullen die later gestuurd zouden worden. Dus deed ik een elastisch wit shortje aan en trok de roze kousen zo ver mogelijk omhoog. Het leek niet echt te helpen en dus deed ik het enige wat deze dag nog ietsje beter en warmer kon maken. Ik liep naar de huiskamer en plugde mijn boxjes in de enige stekker die ik zo snel kon vinden en zette mijn IPod op BANGARANG van Skrillex, het volume draaide ik open tot de beat door de kamer schalde. Toen begon ik te dansen.
Gedachteloos draaide ik de routine af die ik al zo vaak had gedanst en voegde hier en daar een paar nieuwe pasjes toe, ik deed mijn ogen dicht en vergat alles om me heen.
Hoe kut het zou zijn om 5 weken nergens heen te kunnen, het feit dat ik mijn vriendinnen bijna nooit meer zou zien en gewoon mijn leven op dit moment. Ik voelde de muziek en de beat door mijn lichaam dreunen en het voelde goed. Ik maakte een draai en deed de hele vette move waar ik weken op had geoefend om hem perfect te maken. Terwijl ik me al voorbereiden op de volgende beweging stopte de muziek opeens en ik stoptre gelijk waardoor ik bijna omviel. ‘Nee! Zeg alsjeblieft dat de boxjes niet weer gesprongen zijn!’ Riep ik gefrustreerd uit terwijl ik me omdraaide om te gaan kijken.
Ik verstijfte. Mijn boxjes waren niet gesprongen of kapot, ze waren uitgezet door iemand. Maar niet zomaar iemand, dé iemand! In de 2 weken dat ik hier op school had gezeten was ik niet veel te weten gekomen maar dit was een ding wat ik zeker wist; Jason Pitch was the man. En nu ik hem van dichtbij zag snapte ik waarom, hij was prachtig!
Zelfs nu hij doorweekt was van de regen en zijn haar alle kanten op stond was hij ongelofelijk sexy, het was bijna niet normaal meer. Zijn groene ogen boorden zich een weg in de mijne en ik kon mijn ogen niet van zijn prachtige kaaklijn afhouden. En dan was ik nog niet eens over zijn lichaam begonnen!
