Rick & Daisy (verdwenen in de wildernis)

1. Ontwaking

'Oh nee, nee, nee, wat doe ik hier? Ik ken deze plaats helemaal niet, wat... Wat is er gebeurd? Ik word net wakker na een diepe slaap vermoed ik..'. De ochtendzon word versperd door wazige schaduwen op het stof dat boven mijn hoofd hangt... Wat is dit? Aah mijn hoofd doet zo'n pijn... Aan mijn hoofd voel ik een opgedroogd korstje. Dus... Ik moet gebloed hebben?? Kan dit wel? Ben ik nog aan het dromen? Ben ik me nog deze plaats aan het inbeelden? Deze stoffen tent met allemaal stapelbedden. Waar ben ik toch? Wat is er gebeurt? Ik merk op dat ik in het enige enkele bed lig in de hoek van de stoffen tent. Maar het geluid hier baart me nog meer zorgen... Steeds geritsel van bladeren, steeds verschillend getsjirp van de vogels, steeds die vervloekte kloppende hoofdpijn. Ik moet weten wat er gebeurd is... Ik moet mij weer alles kunnen herinneren. Mijn naam, mijn... Wat? Weet ik mijn eigen naam zelf al niet meer? In Godsnaam, wat is er gebeurd? Ik besluit op te staan uit het bed waar ik waarschijnlijk toch al veel te lang in heb gelegen. In de spiegel die ik slaperig voorbij loop zie ik een onfrisse jongeman met een slordige baardgroei. Ik herken de man wel enigzins maar verder? Niets... Ik heb blijkbaar geslapen in niets meer dan een ongewassen onderbroek en een vuil T-shirt. Het korstje op mijn hoofd had nu duidelijk de ruwe vertoning van al dagen opgedroogd bloed. Langzaam kijk ik dichtbij in de spiegel en begin mijn eigen gezicht eindelijk te herkennen. Ik ben ...
'Seth McFlame!' Hoor ik een stem aan de andere kant van de tent roepen. Dat... Dat ben ik toch? Onzeker ga ik kijken.
'Ja?'
'Hier komen!' Zegt de volslanke vrouw met een ronde bril die zit aan een loket lijkende bureau als ze me wenkt. Alvorens neemt ze eerst een wantrouwige blik naar mij als ze dan begint aan haar uitleg.
'Zo, zo... Seth McFlame, toevallig geen familie van die komiek met al zijn stemmetjes, hoe noemt die nu weer?' Ik weet al direct wie ze bedoelt. Dit heb ik al genoeg moeten aanhoren.
'Seth MacFarlane? Nee.' Zuchtte ik
'Ah, ok dan... Goed geslapen?'
'Ik... Ik vermoed van wel...'
'Waarschijnlijk wel want sommigen hebben geklaagd over je gesnurk en zijn dan extra vroeg vertrokken uit het kamp.'
'Kamp? Anderen? ... Zit ik in een concentratiekamp ofzo?' De vrouw buldert van het lachen waardoor een opening tussen haar twee voorste tanden makkelijk te zien is.
'Hahaha! Jongen toch, wat ben jij verward! Je weet echt niet waar je bent hè!
'Nee...'
Ze neemt een diepe zucht voor ze begint aan een uitleg die ik vermoed lang zal worden.