KALPTEN KALBE KİLOMETRELER VAR

Mutluluğunun sebebi olmaktı mutluluk sebebim.

İyi biri olmak hiç de iyi değildir bazen.Çünkü bu dünyada ne kadar iyi olursan o kadar canın yanar.Canını yakarlar.İyiliğini,saflığını kullanmak ister bazı insanlar.Bilirler sen iyisin,ona zarar vermezsin,canını yakmazsın.Kaybedicek bişeyleri yoktur onların.Kimileri mutlu edersin diye kullanır iyiliğini,kimileri kötü insanların onda açtığı yaraları sarasın diye,kimileri de unutamadığı insanları unutturursun diye kullanırlar seni.Oysaki sen sanarsın ki seni sen olduğun için istiyorlar,seni seviyorlar.Ama öyle değildir işte.Sen ne kadar iyi olursan ol onun yüreğinde bir başkası varsa ne dış güzelliğini görüyor ne de kalbinin temizliğini anlıyor.Kimsenin yapmadığı güzellikleri yapıyorsun ona.O mutlu olsun diye kırılıyorsun ve onun canını sıkmamak için kırıldığını bile belli etmiyorsun bazen.Onun dertlerini kendi derdin gibi görüp derdine derman arıyorsun,derdine derman olmaya çalışıyorsun.Sırf ondan bir kerecik "iyi ki varsın" ı duyabilmek için.Sırf onu mutlu edebilmek için.Güzel şeyler söylesin istiyorsun ama sana iltifat etmesini değil güzel şeyler söyleyebilecek kadar güzel sevmesi için.Onun için değerli olmak istiyorsun ama durup dururken değil,onun için yaptıklarının değerini bilmesini istiyorsun.Kaybeymekten korksun istiyorsun ama gitmemesi için değil,varlığının kıymetini bilmesi için.Ama en çok da iyi olsun istiyorsun.Sensiz de olsa mutlu olmasını istiyorsun.Onun mutlu olduğunu bilmek bile mutlu ediyor seni.Mutluluğunun sebebi olmak istiyoruz bir de.Onun mutluluğunun sebebi olmak sevilmekten daha güzel geliyor bize.Ama öyle iyi davranıyoruz ki,öyle güzel seviyoruz ki hayret ediyoruz bizi sevmemelerine.