Son ders Azerbaycan dili. Neçe hefte idi ki, muhazireleri de yazmırdım. Telefonu elime götürüb zenge neçe deqiqe qalmasına baxırdım ki, mesaj geldi. Gunelden idi. Ders qutarsın kantine gel. Sene sözümüz var.
Cavab yazmadım. Zenge 10 deqiqe qalırdı. Mene sözleri varmış. Yeqin, yene bir iki qız toplaşıb harasa getmeyi teklif edecekdiler, ya da ki, hansısa oğlandan danışacaqdılar.
sehv düşünmüşdüm...
Kenanla Günelin sevgili olacağı heç vaxt ağlıma gelmezdi. Demeli ki, ayrılıq sebebimiz bu imiş. Bunu mene bir yerde açıqladılar. Hemin anı tesevvur ede bilmecem. Donub qalmışdım. Onlar danışırdılar. Men de danışırdım amma içimde. Öz sesimi yalnız özüm eşidecek sesle. Nehayet, onların da eşide bileceyi bir sesle Bundan mene ne? deyib laqeydce masadan qalxıb getmeyi bacarmışdım.
Bes niye bu mene bele pis tesir etmişdi. Belke bu vaxta qeder neyese ümid edirdim. Bilmirem...
Eve gelib, otagıma çıxdım. Bu bir neçe ay erzinde baş verenleri hezm ede bilmirdim.Ve bunu ne qeder gizletmek istesem de ruhen yorğunluğum üzümden sezilirdi.
Amma kiminse meni aciz görmesine izn vermezdim. Ele günü sabah Orxanın teklifini qebul edecem.
Bu arada, o iki vereqin Orxan terefinden yazılması deqiq idi mence. Niye gore hemin günden- Meni sevdiyini etiraf edenden sonra bir dene de vereq almamışdım. Bu meseleni de beynimde bu cür hell etdim. Amma bu barede ona bir kelme de demeyecekdim özü bu meseleni açana qeder.
Seher tezden qalxıb,nahar etdim. Saçımı düzleşdirib, birterefli sola teref ayırdım.Gözlerimin alt hissesine qara karandaş çekib,üst kirpiklerime de azca tuş vurdum.Dodaqlarıma azca çehrayı, parıltılı boya çekib makyajımı tamamladım.
Sade ağ köynekle dar cins geyinmişdim. Nike'larımı da geyib evden çıxdım. Derse 5 deqiqe gecikmişdim amma müellim hele sinifde deyildi. İçeri girib sinife göz gezdirdim. Orxanın yanı boş idi. Keçib yanında oturdum. Necesen? dedim azca gülümseyerek. Ciddi şekilde ,,yaxşıyam,, dedi. Amma Ciddilikden çox teeccub var idi ses tonunda sanki.
Riyaziyyatın mühaziresi.
Mene ters ters baxıb ,,niye yazmırsan?,, dedi.
Men de ,,geride qalmışam sen yaz men senden götürerem bu gün defteri,, dedim. Heçne demeyib yazmağa davam etdi. Bu uşaqda bir az anormallıq vardı sanki.
O yazmaqla meşgulken men de masanın üstündeki kitablara göz gezdirdim.
Ziqmund Freyd- Düşlerin yorumu. Elime alıb biraz vereqlemeye başladım. türkceydi. Ziqmund haqqında iki şey bilirdim. Meşhur bir nevroloq ve ateist olduğunu. Mence kifayet idi. Men Psixologiyada oxumurdum ve mence Çingiz Abdullayevi oxumaq daha mentiqli olardı Jurnalistikada oxuyan telebe üçün... Ele bunları düşünürdüm ki, zengin sesi meni diksindirdi sanki. Kitabı qoyub, Orxana çöndüm. Soruşdum:
-Dersden sonra biraz sohbet ede bilerik?
+ Olar.
