Depresyon Günlüğüm

Acı

Acı. Evet hayat gerçekten çok acı. Hatta acımasız. Sevdiklerimizi bizden alacak kadar acımasız. Onca gıcık olduğumuz insan varken neden hep en sevdiklerimiz? Neden en yakınımizdaki? Hayır şuan bur yakınım ölmedi. Allaha Şükür. Ama bunun elbet olacağını ya da geçmişte olduğunu biliyoruz. Unutamiyoruz. Şuan karşımdaki insanlar en yakını için hıckirarak ağlarken bende başıma başka bir gün benzeri geleceği için ağlıyorum. Hayat zor. Hayat kısa. Hayat acımasız. Hayat adil değil. Sevdiklerimizle geçireceğimiz onca zamandan kisip odalarimiza kapanmamiz hiç adil değil. Belki de sabaha ailemizi goremicekken onlardan uzakta olmak hiç adil değil. Asıl derdimiz sevdiklerimiz olması gerekirken abuk subuk şeyleri dert etmemiz hiç mi hiç adil değil. Onlar için bu kadar göz yaşı dökerken onları unutmamiz adil değil. Yaşarken bizim için ölenler uğruna hayatimizi mahvederken onların yeni bi hayat kurmasıysa hiç adil değil.