Depresyon Günlüğüm

Aklımın Saçmalıklari

Bok bok bok. Evet günüm tam bir bok. Sabah uykumu alamadan dershaneye gittim o uykusuzluk ve açlıkla sinemayada gittim eve gelinceye kadar normaldim. Eve gelince yine olağanüstü bir biçimde bardak kırarak uğursuzluklarima başladım. Her şey üstüme geliyor sanki şuan. Puzzle imi yapamadim,odamda sinek dolaşıyor,tikandim ve kalan son ilacı genizime kaçırdım,  uykusuzum ama uyuyamayacak kadar huzursuzum sebepsiz yere. Uykusu geldiğinde huysuzluk yapan bebekler gibiyim evet. Suan hem delicesine yalnız kalmak istiyorum hemde delice yanımda biri olsun ona sarılıp ağlıyim istiyorum.  Neyse ki efe-yastığım- var. Ağlasam rahatlardim belki ama bu sebepsiz yere olan boşluk saçmalık hissi hırçınlastiriyor beni. Bu saçma hissin sıklıkla bana uğramasına da alışmaya çalışıyorum ama etrafımdakileri de kırıyorum buna alısamam,alışamazlar. Bikaç yıla kalmaz etrafımdaki herkes sırayla bırakacak beni o zaman ne halt yicem bakicaz. Hayatlarına hiç girmeseydim keşke.  Küçüklukten beri hep ya doğmasaydim nolurdu? Karanlık içinde tek başıma sürüklenip gider miydim yoksa hiç var olmicagim için bi sorun olmaz hissetmem diye mi düşünürüm.  Evet saçma gibi geliyor ama ya olmasaydım? Zaten tekne kazıntısıyım.  Hiç dogmasaydim şuan nolurdu biliyor musunuz bence daha iyi olurdu. Durduk yere ofkelenip etrafını kasıp kavuran en çok ta kendini o ateşe atan bi ben olmazdı. Refia Zeren ile rahatça en iyi arkadaş olurdu, başak nur ile her zamanki gibi konuşurdu,Ayşegül Ceyda ve sena rahatça bir grup olurdu sorun çıkartan bi ben olmadan, annemler belki daha rahat ederdi, abimin odasını elinden alan biri olmazdı. Hiç olmicagim için hiç bir sorun da olmazdı. peki ya şimdi yokolsaydim? Kapaysaydim gözlerimi bir daha hiç acmamak üzere? O zaman ailem üzülürdu işte. Evet olmasaydim belki her şey daha güzel olurdu bazılarının hayatlarında ama varolduguma göre bir şeyler yapmam lazım. Bu hayata öylesine gelmiş olamam. Ne yapmam gerektiğini bilemeyip cevap arıyorum işte. Bundan sonra insanlara çevreye daha fazla yarar saglamaya çalışıcam. Başkalarının mutluluguyla mutlu olmaya çalışıcam.  Bende mutlu olsam fena olmazdı tabi. Evet buraya hep karamsar şeyler yazıyorum çünkü burası benim yalnızlığım,aklımın içi, soyleyemedigim sözlerim,sacmaliklarim. Yine de siz siz olun yaşayın doyasıya. Izlenicek o kadar çok film,okuncak  kitap,tadilcak yemek,koklanilcak koku,gezilecek yer,aglanilacak-gulunecek olay var ki bu hayatta sırf bu yüzden yasamaliyiz belki de hayatimizin amacını bulana kadar denemeliyiz yeniden. En sevdiğiniz yemek,sanatçı, renk,kitap veya arkadaş için yaşayın.
life is life.