Hard To Get Karma
© Dropdownbymygravity
A/N: alam kong napost ko sa dummy account ko na after nito ay isang chapter nalang at epilogue ang last pero sorry guys kasi may (point)1 at (point)2 ulit to. Please bear with me. Promise matatapos na talaga sya. Wag po kayong mag alala. Thank you so much guys. MABALIW KAYO SA EKSENA! HAHAHAHA.
Continuation..
Naging maluwag sa dibdib ko ang paglabas sa kwarto ng Mom at Dad ni Rick. Nakangiti akong bumaba sa kitchen at inumpisahan ang madaling lutuin na pagkain na dadalhin ko sa opisina.
"Aalis ka ate?" Tanong ni Thine ng makita akong naglalakad papunta sa front door. Tumango ako sakanya at bumeso.
"Pupunta ako sa Kuya mo." Iniangat ko pa ang paperbag na hawak para makuha nya ang gusto kong ipahatid. She tried to stopped me but I told her that I want to suprised Rick kaya sa huli ay nakalabas rin ako ng bahay ng matiwasay, nakasakay sa kotse ko at nakapagdrive papunta ng opisina.
Naghahum ako sa isang kantang pinatutugtog sa radyo. The song reminds me of Rick and I. How surreal we are. How lucky I am that I have him and I'm with him.
Inihinto ko ang sasakyan ng abutan ako ng traffic light.
Malawak ang ngiti ko at magandang maganda ang mood ko but while I'm looking around the road ay nahagip ng mata ko ang isang sasakyan. Hindi ang sasakyan ang nagbigay ng kaba at takot sa dibdib ko kung hindi ang dalawang lalaking nakasakay rito at nagtatawanan. Mariin akong pumikit at dumilat pero katulad kanina ay ganoon pa rin ang nakita ko at wala pa ring nagbago. There they are. Ang mga lalaking muntik ng gumahasa sa akin.
Why they are free and not behind bars?
Why are they laughing like nothing happened?
Busina ng mga sasakyan ang nagdala sa akin sa ulirat. Panay ang pagtulo ng luha ko at panay ang paghikbi ko.
Pinaandar ko ang sasakyan at tinibayan ang loob ko. Deretso ang tingin ko sa daan at nakita ang paglagpas ng sasakyan ng mga rapist. Tinandaan ko ang plate number at sinubukang pakalmahin ang naghaharumentado kong puso.
I will tell this to Rick. He'll going to do something with this.
I'm going to find those criminals again and I will let them rot in jail. Pagbabayaran nila ang ginawa nila sa akin. Rick will be there for me when that day happen.
.
.
.
Nakarating ako ng kompanya. Medyo balisa pa rin ako dahil sa dami ng tumatakbo sa utak ko at sa dami ng gusto kong gawin at sabihin sa mga hayop na gumawa sa akin non.
Dere-deretso ako sa elevator. Hindi ako gumamit ng personal elevator na sasakto sa opisina ni Rick dahil katulad ng plano ko bago ko makita ang mga taong kinamumuhian ko ay gagawin kong susupresahin si Rick. I will let him know my agony when he's done eating the lunch I prepared. Kakalma ako kapag nakita kong magalit sya sa mga kriminal na yon para sa akin.
Nakarating ako ng 11th floor. Dumeretso sa lamesa ng sekretarya nya.
"Miss Prestine!" Gulat nyang sabi ng makita ako. Inilapat ko ang daliri ko sa labi ko, sumesenyas na tumahimik dahil baka lumabas si Rick sa opisina nya at makita ako.
"Ah, Miss P-prestine."
"Nandyan si Rick, right?"
Tumingin ako sa phone ko at nakitang may text si Rick doon.
*Yes baby, I'm at the office. Kumain ka na ba ng lunch? I can't eat just now, kakatapos lang ng meeting ko at may tinatapos pa kong paperworks kaya mayamaya nalang siguro after.*
"Ah, eh, Miss Prestine k-kasi po sabi ni Sir Rick di po pwedeng magpapasok ng bisita eh. M-may.. may tinatapos po sya." Napakunot ang noo ko sa narinig. Pero dahil gusto ko na syang makita at gusto ko ng mapanatag ay tinalikuran ko ang sekretarya nya at dumeretso ako sa opisina nya.
"Ms Prestine s-sasabihin ko po muna kay Sir Rick."
I turned around and shoo her. Bumagsak ang mga balikat nya at napayuko. She's hiding something? Kahit na nalilito ay nagpatuloy ako sa paghakbang hanggang sa makarating ako sa pintuan sa pintuan ng opisina nya. I need to smile. I need to calm myself ng hindi mag alala si Rick. Marahan ko itong binuksan at natigilan ako ng makarinig ng boses ng isang babae.
"You need to tell her the truth Rick."
"No way. Everything will be ruined kapag sinabi ko. Just leave it." Bigkas ng boses na kilalang kilala ko. Ni Rick.
W-what?
What's going on?
"Rick kasi ang hirap na nito. Mas mabuti ng sabihin mo sakanya. What if she find out about this? God!"
Ilang beses akong napalunok.
"Kung malalaman nya then let it be. For now let's continue this in my house." Nanikip ang dibdib ko. Bumubuhos na rin ang mga luha ko.
"In your house again? Can we be in my house instead?" Binilog ko ang mga palad ko.
"In my house. Hindi tayo makakatapos kapag sainyo tayo. Your son is there. We need to do this." Binuksan ko ng bahagya ang pintuan at ng makita ko ang babaeng sinabi nya'y kabusiness partner nya lang ay nanlumo ako.
Niloloko nya lang ako?
All these time? Hindi ba sinabi nya sa akin na wala lang sila? He's lying to me? But how? He's sweet to me? He's saying lovely words? Tapos ganito?
Mabilis akong nagtago sa maliit na stock room sa gilid ng opisina ni Rick ng makitang papalabas na sila. Binuksan ko ito ng bahagya at nakita silang magkasama.
In his house?
Anong gagawin nila ron?
God.
This is just a nightmare right? Hindi totoo ang mga narinig at nakikita ko, hindi ba? Mali tong iniisip ko, hindi ba? Mahal ako ni Rick. Mahal nya ko at hindi nya magagawang saktan ako!
But why?
Napapikit ako at pinigil ang paghikbi ko ng tumigil sila sa labas ng tinataguan ko.
"Promise me Azie you'll keep it a secret. You'll not going to tell her everything. You'll leave it as a secret." Rick said in a serious tone. Panay ang tulo ng luha ko dahil hindi ko na kinakaya ang lahat ng naririnig ko.
God.
Sana pinatay mo nalang ako eh. Sana hindi nalang ganito. Sana hindi ganito kasakit. Ang sakit eh. Ang sakit sakit. Sobrang sakit!
She sighed and tell. "I promise."
"Thank you so much. Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kapag wala ka." Rick said.
Kung durog pa ang puso ko ay mas lalo pa itong nadurog.
Niloloko nya na ko hindi ko pa alam.
Ang bobo ko!
Ang tanga tanga ko!
Tangina ang sakit sakit!
--
To be continued..
BINABASA MO ANG
Hard To Get Karma
Romance"You want a game? Then we will play." - RK Montero "Trying to win a game but I end up failing and falling." - Prestine Winters