Kapının ardına baktığımda tuğladan yapılmış bir yol vardı. Merakıma yenik düşüp girdim. Vay canına annemden istediğim ama yapmadığı her şey bu evde var. Annemin sesiyle irkildim "Tam zamanında geldin tatlım yemek hazır" Bu kokuyu her yerde tanırım etli pilav. Hemen annemin yanına, mutfağa gittim. Babam kafasını gazeteye gömmüştü. Ocağın başına gittim ,anneme baktım. Hayatımda attığım en büyük çıglığı attım herhalde. Ama haklıydım annemin gözlerinde 2 kocaman düğme vardı. En kötüsü bunlar gözüne dikilmişti. Annem sakin bir şekilde "korkma tatlım bişey yok" dedi. Ama ama bu nasıl olur. Babamın da öyleydi. Koşarak geri döndüm. Kapıyı kilitledim ve önüne kutuyu çektim. Anneme seslendim. Geldi. Oh gözleri zeytin gibiydi ama normaldi. Bidaha oraya gitmiyeceğim diye mırıldandım. Annem duymuş olacak ki bana nereye bakışı attı. Ben de anladım tabii. Ona söyleyemezdim. "Yatağımın altına fazla tozluymuş" diyebildim. Annem gülerek odamdan çıktı. Büyük bir oh çektim... Çektim çekmesine ama hala bir korku vardı içimde
