Artık kapıyla uğraşmıyorum. Neden mi? Çünkü okullar açıldı dersler var. Korkularım da geçti. En fazla 2-3 hafta oldu. Yarın hiç birşey olmaması dileğiyle yatıyorum.
Bir dakika o da ne? Perdenin açık kalan kısmından gördüğüm küçük ışıklara anlam vermeye çalışıyorum. Sanırım anladım. Küçük milyonlarca ateş böceği. Çok tatlılar. Peki neden bir araya gelip de benim penceremde duruyorlar...
Hayır, korkumç türden düşünmek istemiyorum. Onları umursamadan uyumayı denemeliyim. Ama böcükler bana bön bön bakarken bu mükmün değil...
"Neden neden ben?" derken saatin 2 yi göstermesiyle kendimi uykunun kollarına bıraktım.
5 saatçik uykuyla okula giden tek insan olarak kendimi görüp, daha da çok uykunun gelmesini sağladım ve telefonun alarm sesinin elbette susacağını bildiğim için yine gözlerimi kapadım ki annenin çığlığıyla ürperdim. Koşarak gittim ve olanlara inanamadım. Annem bulaşıkları yıkarken akşam gördüğüm o pis böcükler çaydanlığı annenin üzerine dökmüş. Ama onlar çok küçük. Kocaman ve kaynamış bir çaydanlığı kaldırıp annenin üzerinr nasıl dökerler?
Sadece "NEDEN BİZ?" diyorum
