Short Story: Reminds Me of Lu [SeBaek] {ON-GOING}

Remind Me 2

~Oh Sehun's POV~

Alam kong kakaiba yung way kung paano kami pinagtagpo ng tadhana. Pero yun yong pinakamagandang araw ng buhay ko.

Natigil ako sa pag re-reminisce noong may kumalabit sakin.

"Kuya..."

That voice.

Kahit pa gaano katagal ang taong lumipas.. Kahit anong mangyari.. Hinding hindi ko makakalimutan yung boses na yun.

Kahit pa magka-amnesia ako. Alam kong, alam kong yung boses na yun ang makakapagbalik ng lahat ng hindi ko na maalala pa.

He's my only way back. Siya lang at wala ng iba.

"Kuya.. Ano kase.. Uhmm. N-nawawala ako. P-pwede bang t-tulungan ko ako?"

Ayaw ko na tumulong. Ayaw ko na. Kasi nung huling tumulong ako sa isang tao, nagulog ako at nasaktan.

Pero bakit may parte sakin na gustong yakapin yung kumakalabit sakin at umaasa akong bumalik siya.

Walang tingin tingin sa nagsalit. Niyakap ko ito ng sobrang higpit. Yung yakap na tipong ilang taon kayong di nagkita.

"Namiss kita. Sobrang namiss kita." Sabi ko.

"RAAAAAAAAAAAAAPE!!!! RAAAAAAAAPE!!! TULUNGAN NIYO AKO!!!" Sigaw niya na nagpasakit sa tenga ko.

Aba putangina, ano daw?!

I pulled back and there I saw a small guy with pink hair. Nag ta-tantrums at nagsisisigaw ng rape.

"Ikaw!" Sabi niya habang dinuduro ako. "Ang sabi ko tulungan mo ako! Natakot at nawawala kasi ako tapos kinuha mo lang ang dignidad ko! Hayup ka! Ano na ang ihaharap ko sa mapapangasawa ko ha?! Ano?! Sumagot kang hayop ka!" Tiningnan ko lang siya. Yung tingin ng nagtataka.

Pasalamat na lang ako at maingay ang paligid. At wala masyadong nakakarinig samin. May titingin samin pero aalis din.

"Oy ikaw totoy! Anong ginawa mo sa batang ito?!" Sabi ng matanda sabay turo sa lalaking nasa harap ko. "Wala po." Sagot ko.

"Eh bakit umiiyak?! Ang mga kabataan talaga ngayon, OO!" Sabi niya. Binatukan pa ako nito bago tuluyang umalis. Napa-aray naman ako.

Nag belat naman siya sakin at inirapan ko siya.

"Tss. Pero di naman nirape! Ang OA mo! Tapos ang ingay mo pa. Nakakainis. Umalis ka! Humanap ka ng kakilala mo. Dun ka magpatulong!" Sabi ko sa. Kanya at tumalikod na ako."

"MATAPOS MO AKONG RAPE-IN?! GAGANYANIN MO NA LANG AKO?! ANG SAMA SAMA MO!" Sabi niya at nag-act pa na parang nasasaktan.

Hinawakan ko ang dalawang niyang balikat. "Hindi kita nirape, whoever you are, guy. Hindi kita nirape! Its just a hug!" Sabi ko at tumalikod muli sa kanya.

"JUST A HUG?! Oy kuyang malaki ang problema sa buhay dahil laging naka poker face, WAG MO MAJUST JUST ANG HUG NA YON! FIRST HUG KO YON!"

I cant believe this guys. Napailing na lang ako. First hug?! Like seriously?! May taong binibilang ang hug?! Akala ko first kiss ang mahalaga?! Pero hug na din pala?!

Hinila niya ako para mapaharap ako sa kanya.

"Ano na naman ba kailangan mo?!" Inis kong tanong sa kanya.

"Ikaw na nga itong nanguha ng dignidad! Ikaw pa itong may ganang mainis?!" Singhal niya.

"Wag ka nga mag-act na parang kinuha ko ang virginity mo at nabuntis ka! Pwede ba?! Umalis ka na!" Sabi ko at umalis. Papasok na sana ako sa loob ng bahay pero hinila niya ako.

"What is it now?!" I asked.

"Pakasalan mo ako." Sabi niya. Pero di ko narinig. May bigla kasing pumutok.

"WHAT?! I cant hear you." Sabi ko.

"I SAID MARRY ME!" Sigaw niya.

Malinaw kong narinig iyon. WHAT?! MARRY HIM?! Nababaliw na siya!

"NO." Straight kong sagot.

At pagkasabi ko noon nagtantrums na naman siya.

"I don't even know you! Hindi kita kilala! Kaya pakiusap itigil mo na yang kabaliwan mo, bago pa ako tumawag sa mental hospital." Sabi ko.

"Ako si Byun Baekhyun! Ikaw? Sino ka ba ha?! Ayan! Kilala mo na ako! Pakasalan mo ako! Kung hindi.."

"Oh Sehun. Kung hindi ano?" Tanong ko. Is he threatening me?

"Isusumbong kita sa pulis! Sa DepEd! Sa DSWD! Sa CHED! Sa DOH! Sa PhilHealth! Sa PAG-IBIG! Sa PHILVOLCS! SA LAHAAAAT!" Sabi niya.

Tinakpan ko yung tenga ko dahil sa sigaw niya. Napamental face palm ako. Mas nakakairita pa siya kesa sa mga maiingay na paputok ngayon! Tch.

Just because of a mistaken hug?! He wants me to marry him?! Is he out of his mind?!

I shook my head on disbelief.

"Byun Baekhyun, I'm not going to marry you, JUST because of a mistaken hug." Sabi ko.

Nagtantrums siya sa harap ng gate namin pero wala akong pake. Bahala ka diyan!

"Ang sama sama mo talaga! Grabe! Ang sungit mo! SEBITCH!" Sigaw niya.

Napatigil dahil sa huling katagang sinabi niya. Siya lang yung may alam ng word na yon. Tuwing sinusungitin ko siya at tinitingnan siya ng 'bitch-please-look' isisigaw niya agad sa mukha kong yung SEBITCH.

Napalingon ako sa kanya. "Sino nagturo sayo ng word na yon?" Tanong ko.

"Anong word?" Tanong niya sakin.

"Yung S-sebitch." Sabi ko.

"You're acting like a bitch. And you're name is OH SEHUN. So.. I omitted the word HUN from SE and change it to BITCH. So its SEBITCH." He said as a matter of factly.

Yun din yung sinabi niyang explanation dati.

Tutal hindi din naman siya titigil sa pangungulit sakin, tinanong ko kung anong kailangan niya.

"Nawawala kasi ako. Tapos natatakot ako sa putukan. Kaya.. Uhmmm, p-pwede mo ba akong s-samahan?" He asked.

Nakakaawa naman siya kaya sinamahan ko na din.

"Okay. I'll do you a favor. But in one condition." Sabi ko.

"What is it?" Tanong niya habang nilalaro ang mga daliri niya.

"Drop the thought of marrying me." I said seriously.

"No. Papakasalan ko pa rin ako! Kailangan mo akong pakasalan! Kasi kinuha mo ang dignidad mo Oh Sebitch! Kinuha mo!" He said firmly.

Tinitigan ko siya. Suot ang famous poker face ko.

"You'll marry me. No matter what." Sabi nito.

"Ah yeah?"

"Yeah!"

"No."

"Yes."

"NO!"

Hanggang alas tres ng madaling araw ko siya sinamahan hanggang sa may kumuha sa kanya na isang matangkad na lalaki na malaki ang tenga. Bestfriends yata sila. That's a good thing. Kasi aalis na siya.

Phew! He really.. Remind me of Lu..