Yanlız Adam

2.Bölüm

Ve...

Kapıyı usulca tıklatan kişi sağ ayağıyla bir adım attı. Herkesin gözü ondaydı. Tabii benimde.

'Merhaba arkadaşlar, bugünden sonra sizlerle patronunuz olarak çalışacağım' dedi.

Bu zarif insan aslında her kesin tanıdığı şirketin asistanı Alper'di. Çok farklı görünüyordu. Daha otoriter ve ciddiydi. Bense yüzümdeki şaşkınlığı bir türlü atamamıştım. Hiç farkında olmadan toplantı sonlanmıştı.

Yanımda yeniden o kibar ve zarif sesi duymuştum.

'Ayda, planın yoksa çıkışta...'

'Üzgünüm. Yapmam gereken çok şey var.'

'Peki'

'Bir dahaki sefere Alper. Bana kırılma!'

'Bunu bi söz olarak kabul ediyorum öyleyse'

'mmm... Şey'

'Söz verdin.'

'Peki peki.'

Aslında işim olduğu doğru değildi. Ama bugün çok şey yaşadığım için vücudum yorgundu. Gidip evde televizyonun başında uyuklamak istiyordum biran önce. Hızlı hızlı çevreyle ilgili projenin dosyalarını toparlamak için çalışıyordum. Yanımda birden çekici sesli bir kadın bana doğru uzanıp

'Ne o yeni patronla çıkıyor musun?'

'Anlamadım.'

'Anlamıyacak bisey goremedim ben. Nesin sen para avcısı falan mısın?'

Bu bizim şirketin alımlı, çalımlı, güzel elemanı Sevgi idi. Kızgınlığımı başta belli etmek istemedim ama istem dışı ellerimi yumru yapıp sıkıyordum. Kendimi yaralıyacak kadar çok sıkıyordum.

'Bunları konuşacak kadar yakın mıyız?'

Yüzünde itici bir gülümseme ile;

'Tabi ki yakın değiliz seninle. İnan bana seni takmıyorum. Ayrıca bunuda senin için söylemiyorum. Tek yakınım Alper'i kullanmandan ve onu kaybetmekten korkuyorum.'

'Bunun için endişe etme. Onunla hiçbir yakınlığım yok. Ayrıca kimseyi kullanmam.'

'Öyle olsun şimdilik.'

'Öyle.'

Elimi açmakta zorluk çekiyordum usulca masama oturdum. Ve derin bir iç çekip nefes aldım. Genelde bu kadar sinirli biri değildim. Ancak yargısız infazdı bu. Alperle uzaktan yakından hiçbir alakam yoktu. Sadece birbirimizin sırlarını bilen yakın dostlardık. Alperle ne zaman tanıştığımı bile bilmiyorum. Kendimi bildim bileli bizim semtte oturuyor ve arkadaşız. Bunları düşünürken dosyaları tamamlamıştım.

Şirketten ayrılmak üzere döner kapıya doğru yürüyordum.

'Ayda seni bırakayım.' dedi Alper.

Sevgi'de Alper'in tam arkasındaydı.

'Teşekkür ederim. Ama biraz yürüyüp hava almak istiyorum. Daha sonra'

'Bunu bi söz olarak kabul ediyorum.'

Cevap vermeden iki adım attım. Ama ister istemez arkamdaki konuşmaya kulak misafiri olmuştum.

'Beni bırakır mısın?' dedi Sevgi.

Alper ise tedirgin olmuş gibiydi. 'Çok işim var Sevgi. Özür dilerim.'

Sevgi'ye karşı bu kadar umursamazken bana neden bu kadar kibar oluyordu? Sevgi hemen arkamdaydı. Arka arkaya yürüyerek otobüs bekliyorduk. Ama ben otobüsten çok o beyaz Jeepi bekliyordum sanki.

'Duydun değil mi?' dedi Sevgi.

Neden bahsettiğini anlamıştım. Ancak anlamamış gibi yaptım.

'Neyi?'

'Duyduğunu biliyorum. Çıkıştaki olay.'

'Evet.'

'Alper belli ki senden hoşlanıyor.'

Bu olabilir miydi. Çocukluk arkadasim beni seviyor olabilir miydi? Kendimi inandırmak istemiyordum. Bu nasıl olurdu?

'Sende Alperden...' dedi Sevgi.

Ben hemen sözünü kesip 'Otobüsüm geldi.' diyip hemen bindim.

Otobüsün arka koltuklarından birini oturmuş düşünüyordum. Böyle bişey olamazdı. Ben Alper'den hoşlanmıyordum. Ve arkadaşlığımında bozulmasını istemiyordum. Eve gelmiştim. İnip biraz yürüyüp düşündüm. İçeri girmek için anahtarları denedim. 2. anahtar hemen açtı. Odama geçtim. Bir dizi açtım ve geniş koltuklarıma yayıldım.

Bir kaç dakika sonra kapının çaldığını duydum. Çıkıp baktığımda dışardan çalındığı belliydi. Büyük ihtimalle kapıcı posta kutuma bakmam için çalmıştı zili. Zira posta kutumda boş yer yoktu. Kapıyı açtım ve posta kutuma baktım. Elektrik faturası, su faturası, internet faturası vardı ama aralarında bir de otelden gelen bir davetiye vardı.

3 gün deneme tatili kazanmıştım. İzin alıp gitmeyi düşünüyordum. Her kızın hayali bir oteldi burası. Spa, havuz, rahat yataklar, lezzetli yemekler... Evet buraya gitmeliyim dedim.

İçeri girip biraz dizi izledikten sonra uykuya daldım. Böylece yorucu bir gün daha geçmişti.