Yanlız Adam

3. Bölüm

...

Güzel bir uyku çektikten sonra kapının zili ile gözlerimi araladım. Dışımdan söylene söylene kapıya yürüdüm.

'Tatil günümde bari rahat verin. Sabahın köründe...'

Kapıyı açtığımda gördüğüm iki çift kırmızı topukluydu. Biraz daha gözlerimi açmaya çalışıp yüzüne baktım. Bu Sevgi'ydi.

'Bana gıcık olduğunu sanıyordum, hayırdır?' dedim.

Çirkin bir gülümseme atıp gözlerime baktı.

'Bu halde mi otele gidiceksin?'

Nerden biliyordu bugün otele gidiceğimi?

'Sen nerde-..'

'Bırak beni şimdi git hazırlan sonra konuşalım.'

'Sende mi gel-..'

'Evet. Evet. Hadi!

Böldüğü laflarımla onu boğmak istiyordum. Çabucak banyoya girip kendime çeki düzen verdim. Daha sonra kıyafet dolabımın önüne geçip bakmaya başladım. Her zamanki gibiydi. Dağınıktı. Giyebileceğim hiç birşeyim yoktu. Sevgi'nin üzerine bakarsak bunlar çok rüküş ve sıradan kıyafetlerdi. Üzerime bir t-shirt ve altıma bir kot pantolon aldım. Ve Sevgi'ye doğru yürüdüm. Çirkin gülümsemesi yine suratındaydı;

'Ne bu? Bununla mı geleceksin? Kötü bi şaka mı?'

Bu alaylayıcı tavrı beni içten içe üzüyor ve sinirlendiriyordu.

'Evet.'

'Hadi çık çık sana düzgün bişeyler bakalım. Bunlar ne böyle babannenden mi miras kaldı?'

Hem sevinip hem kızıyordum. Sevincim yeni kıyafetlerdendi sinirimse Sevgi'den, Sevgi'nin bana insan değilmişim gibi davranmasındandı.

Arabaya bindikten sonra sormam gereken sorular olduğunu hatırladım.

'Sevgi?'

'Efendim'

'Nerden biliyordun?'

'Neyi?'

'Oteli'

'Çünkü ben ayarladım.'

Şaşırmıştım. Bu kız narsist. Hem melek hem şeytan sanki.

'Neden böyle bişey yaptın?'

'Şu haline bak. Böyle işe geliyosun rahatla... Relax.'

Aslında doğru söylüyordu. Kaç gün hatta kaç ay oldu bilmiyorum kendimi düşünüp bakım yapalı.

'Bende sana bişey sorucam' dedi ciddileşerek.

'Sen ona karşı birşey hissediyor musun?'

'Kimden bahsediyosun?'

'Alper işte.'

'Alper benim en yakın arkadaşım ve onunla aramda bişey olmasına asla izin vermem. Kendimi bildim bileli o benim en iyi sır küpüm erkek kardeşimden ayırt etmiyorum inan. Seninde ondan hoşlandığını biliyorum.'

'Ne ben mi?'

'Evet'

Radyonun sesini açarak benim sesimi bastırmaya çalışıyordu.

'Ben mi hahaha'

'EVEEET!'

'Hayır'

'Eveet!'

'Hayır'

...

Yol böyle inatlaşmayla geçmişti tatil köyü gibi bir yerdeydik burası şahane bir yerdi tam zenginlere göre.

'Buranın faturasını nasıl ödeyeceğiz.'

'Öderiz. Olmazsa bulaşık yıkarız.'

Bana pek komik gelmiyordu ama Sevgi gülüyordu. Birkaç dakika sonra valizlerimizi taşıması için bir eleman çağırdık. Bize odamıza kadar eşlik etti. Valizimizi bir köşeye atıp kafeteryaya inmiştik.

'Telefonum...'

'Noldu Sevgi?'

'Sanırım telefonum arabada kaldı ya...'

'Alabilirim senin için'

'Ciddi misin?'

'Tabi'

'Peki bende siparişleri vereyim ne içersin?'

'Caramel Macchiato alırsan sevinirim.'

'Tamam'

'Anahtarlar nerde?'

'Tut!'

Aramızda uzak bir alan vardı. Attığında nasıl tuttuğumu bile hatırlamıyorum. Kendimle gururlanıyordum. Garaja doğru yürüyordum. Her zaman böyle sessiz yerlerden korkuyordum. Asansörler başta olmak üzere. Arabayı bulmuştum. Açtım ve ön taraftaki gizli bölmenin içinden telefonu aldım.

O yine burdaydı... Nasıl olur? Nasıl her yerde karşıma çıkar bu araba? '34 AE 1154' Bu bir mesaj mı acaba diyerek iç geçirdim.