Olduğum yerde uyuya kalmıştım.Dışarı çıktım,markete doğru yürümeye başladım. Hala dün gece neler olup bittiğini anlayamıyordum.Güneş bana umut ve cesaret veriyordu.Yavas adımlarla markete girdim.Unutamiyordum,yalnız kalmıştım.Oldugum yere oturdum Bacaklarımı kendime doğru çektim ve ağlamaya başladım.Hayatim altüst oldu diye düşünürken bir kadın elini omzuma koydu ve bana neden ağladığımı sordu.Çok guzel ve seker bir kadindi kim gorse severdi.biraz sessiz,biraz sinirli ve birazda Üzgün bir şekilde "siz hiç hayatınızda annesi onu terk etmiş, babasının umrunda olmayan ve gecesi berbat ve korkunç geçmiş bir kız çocuğunun ne hissettiğini bilirmisiniz?"kadın anlamış gibi gözleri dolmuştu ancak anlayamazdi.beni olanları anlatmam için evine çağırdı. Normalde olsa kabul etmezdim ama artık ne hayatım normaldi nede ben.Evi biraz uzaktaydi neden bu markete geldiğini anlayamamistim. Bahçeli bir evi vardı . Hemen bir çay fincanı getirdi Bahçedeki masayı hazırladı. Ona kısaca olanları anlattım. Gözleri sevgi ile bakıyordu. Annem geri gelse eğer ne yapacağımı sordu. Ona "Boynuna atlar ona tam ihtiyacım olduğu zaman geldiğini ve bir daha beni asla bırakmamasını söylerdim. " dedim. "Ona neden gittiğini sormazmıydın veya ona gittiği için kızmaz mıydın?" diye sordu. Ona kesin bir ses tonuyla ancak biraz burug bir sesle "Hayır" dedim. Kadın benden Özür diledi ve sessizce ağlamaya başladı
