Rüzgar Atahan
Mutfağa bir şey istemeye giderken yan odadan bağırışmalar duydum.Başta kapıdan dinledim.Sonra dayanamayıp kapıyı açtım.Adam kızın kollarını tutmuş öfkeyle ona bakıyordu.Daha fazla sessiz kalamazdım.
-Sen ne yaptığını sanıyorsun?
-Sizi ilgilendirmez Rüzgar Bey.
-Hayır ilgilendirir.Sen nasıl benim sevgilimin canını yakarsın.dedim ve kızı yanıma çektim.Korkmuş olsa gerek ki bana sımsıkı sarıldı.Mutfaktan çantasını aldım ve onu arabama bindirdim.Başta sessiz durdu.Sonra konuşmaya başladı.
-Beni niye sevgiliniz olarak tanıttınız.
-Bende ne zaman konuşacaksın diye bekliyordum.
-Dalga geçmeyin lütfen.
-Ya ilk önce şu "siz" kelimesini bir kaldırsak.
-Peki.
-Tanışmayı unuttuk.Ben
-Rüzgar.Sizi tanıyorum.Ben de Alina.
-Memnun oldum.Şimdi söyleyin bakalım yolculuk nereye?
-Zahmet olmazsa sahile gidebilir miyiz?
-Tabii.
Sahile geldiğimizde bir banka oturduk.Hala ayaklarının titrediğini fark ettim.
-Sakinleştin mi?
-Biraz.
-Bana kendinden bahsetsene.
-Tamam.Adım Alina.Soyadım Zorlu.20 yaşındayım. Annemle babam yok.Ben yetimhanede büyüdüm.
-Bana sıra sende demeyecek misin?
-Sıra sende.
-Adım Rüzgar.Soyadım Atahan.20 yaşındayım.Annem ben küçükken trafik kazasında ölmüş.Babam ve üvey annemle yaşıyorum.
-Annenle pardon üvey annenle baban ne iş yapıyor.
-Sadece annen diyebilirsin.Babamdan daha yakınız.Neyse annem modacı modaevi var.Babam iş adamı.
-Atahan holdingler sizin mi yani?
-Evet.
Uzun süren konuşmanın ardından gitmek istediğini söyledi.Bende evine kadar bıraktım.Daha sonra Demir'in yanına gittim.Demir benim en iyi ve tek arkadaşım.
-Demir bu Kafe Love'da çalışan garson kız varya.
-Ee abi.
-Sanırım bugün onun kahramanı oldum.
-Nasıl yani.
-Ben mutfağa gidiyordum bir şey istemek için. O sırada yan odadan kızın çığlık sesleri bağırışma sesleri falan geliyordu. Bende dayanamadım kapıyı açtım.Adam yani patronu kızın kollarından sımsıkı tuttmuşdu.Bende "sen benim sevgilime ne yapıyorsun" dedim.İyi demişim dimi abi.
-İyi demissin de sevgili demesen iyiymis be Rüzgar.
-Ne yapayım Demir bırakıyım da kızın kolunu mu kırsın.
-Doğru.Sen kızın numarasını aldın mı?
-Yok hiç aklıma gelmedi.
-Kızın ev adresi var mı?
-Var.
-Hadi o zaman git.
Hemen arabama bindim ve Alina'nın evine gittim.Kapıyı 2-3 defa çaldım.Fakat kapıyı açtığında onu ağlamış halde buldum.İçeri girip neden ağladığını sordum.Söylemedi yukarıya odasına kaçtı.Arkasından koştum ama kapıyı kilitlemiş.Yavaşça kapıya vurdum.
-Alina ne olduğunu söyler misin?Korkutuyosun beni.
-Rüzgar lütfen gider misin.
-Sen kapıyı açana kadar burdayım.
Birkaç saniye sonra kapıyı açtı.Yatağının üstünde bazı yırtık fotoğraflar ve ıslak peçeteler vardı.
-Kötü birşey mi oldu?
-Hem iyi hem kötü birşey oldu.
-O zaman ilk önce iyi haberi söyle.
-Rüzgar benim annem ölmemiş.Ya inanabiliyor musun annem yaşıyor.
-E ne güzel iste.Kötü olan ne?
-Annem beni doğurduğunu bilmiyormuş.Şimdi onun karşısına çıksam belki beni istemez.Belki evlenmiştir. Belki de çocuğu bile vardır.
-Bunu sana kim söyledi?
-Benim hasta olduğumda gittiğim bir doktorum var.Annem doğum yaparken o da ordaymış yani herşeyi biliyormuş.
-Peki madem annen yaşıyor bizde onu bulmaya gideriz.Ne dersin?
Birden boynuma atladı karşılıksız kalmasın diye bende ona sarıldım.Yaklaşık 1-2 dakika sarıldık.Sonra kendini toparladı.Çok mutlu olmuştu.Gözlerin içi gülüyordu.Bu durum nedense beni mutlu ediyordu.
-Ha az kalsın unutuyordum.
-Neyi?
-Buraya asıl gelme amacımı. Şey ben senin telefon numaranı almak istiyorum.Yani haberleşmek için.
Bana numarasını verdikten sonra kapıya doğru yöneldim.Tam kapıdan çıkarken kolumdan tuttu ve beni kendine çevirdi.Teşekkür edip yanağıma bir öpücük kondurdu.Araba bindim ve eve gidene kadar beni öpmesinin şokundaydım.
Bir önceki bölümün bir günde olan okuyucu sayısını görünce sevindik.Bu bölümüde okuyup oy verirseniz seviniriz. :) :) :) :)
