Bölüm 1-

58 2 1
                                    

Adım Açılay. İzmir'de bir özel okulda 10. sınıf öğrencisiyim. Yaptığım bir hata yüzünden tüm hayatım battı denilebilir. Güvenmek ne kadar garip bir duyguysa hayatınızı batıracak kadar da iğrenç bir duygu. Ne yaptım biliyor musunuz? Aşık olduğum çocukla birlikte oldum ve videoya alınıp tüm okuldakilerin diline düştüm. Ailem öğrenmedi mi? Ah tabii ki. Yediğim dayakların haddi hesabı yoktu. Annemin de videoyu izlerkenki şaşkınlığı babamın bana iğrenerek bakışı ağabeyimin suratıma geçirdiği tokat... Mahkemeye vermememizin sebebi babamın daha fazla rezil olucak konuma gelmemesi. Artık önümde yeni bir hayat vardı ve ben İstanbul'a teyzeme gidiyordum. Son kez odama çıktım. Artık içinde eşya olmayan dolabımın kapağını son kez açtım. Ama daha önce fark etmediğim bir defter buldum dolapta. Benim böyle bir defterim yoktu. Merak içinde sayfaları karıştırırken annemin 'Açılaaaaayy haydi gidiyorsun.' demesiyle defteri sırt çantama koydum.

Annem ve babamla vedalaştıktan sonra ağabeyimle birlikte yola koyulduk. Ah tabii ki o da benimle birlikte geliyordu. Ne sandınız bu kadar olaydan sonra tek başıma gidebileceğimi mi?

"İstanbulda bir devlet okulunda okuyacağız biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum Batıray."

"Tamam yaptığın çok iğrenç birşey ama babam gibi seni o kadar fazla yargılamayacağım bunu bil. Biliyorsun ki teyzemizde öyle pek tekin bir kadın değil. Evine giren çıkan adam sayısı belli değil. O yüzden seninle ben de geliyorum ki başına daha kötü olaylar gelmesin. Yalnız aynı okulda olamayacağız ama okullarımız yakın. Çıkışlarda ve öğle aralarında seni almaya gelirim."

"Peki."

****************************************
Sessiz bir yol geçirdikten sonra İstanbul'a ve yaşayacağımız semte varmıştık. Ağabeyim valizleri alırken bende kapıyı çaldım. Teyzem herzamanki gibi gereksiz bir abartıyla

" Ayyy Açılay ve Batıray canım yeğenlerim artık siz bende yaşıyorsunuz sonunda yahuuu." yapmacık bir biçimde konuşunca sadece gülümsemekle yetindim. İzmir seni öyle çok özleyeceğim ki!

"Eveeet çocuklar burasıda benim fakirhane işte. Batıray hayatım senin odan üst kattaki en soldaki oda. Sen yerleş ben de kardeşinle özel olarak kız kıza konuşayım."

"Tamam teyze."

A-oh. Yine başlıyorduk Açılay sen bunları nasıl yaparsın konularına tamam işte yapmıştım bir hata ve bu leke hiç silinmeyecekti. Yani... Sanırsam... Öyleydi herhalde...

"Açılay. Bebeğim anlatmayı ister misin? Farkındayım kimse seni dinlemedi. Ama ben yargılamadan önce seni dinlemek istiyorum. Eğer istersen yani."
Aslında şaşırmıştım. Teyzemden de 'sen bunu nasıl yaptın' tepkisi bekliyordum. Madem kimseye anlatamamıştım o zaman teyzeme en baştan anlatacaktım

"Simge teyze... Ben bir çocuğu çok seviyor-"

"Sözünü kestim özür dilerim ama bu çocuğun adı ne?"

"Ayberk... Ayberk Demircioğlu."

ARKADAŞLAR. BU AYBERK KARAKTERİ KAFANIZI KARIŞTIRMASIN YANİ AÇILAYIN TEYZESİNİN BİR TANIDIĞI FALAN ÇIKMAYACAK ÖYLE OLSA BASİT BİR WATTPAD HİKAYESİ OLURDU ZATEN ŞU ANLIK AYBERK KARAKTERİNİ HİKAYEYE DAHİL ETMEK İSTEMİYORUM İLERKİ BÖLÜMLERDE BELKİ KATARIM AMA KAFAMDAKİ KURGUDA ŞU ANLIK AYBERKE YER YOK :) KENDİNİZE İYİ BAKIN!

Keyifli okumalar!

Instagram; itsmekarakas

Snapchat; yagmurrilaydaa

Günlükteki SırlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin