Adopted (on hold)

H10

Elisabeth pov
Jannes en ik hebben al 3 maanden verkering. Ik ben van plan om hem te verrassen. Ik pak mijn jogging en nestel me in de zetel. Ik pak mijn laptop en begin originele ideeën te zoeken voor Jannes te verassen. Na ongeveer een uurtje zoeken heb ik de perfecte verassing gevonden. Een picknick in het bos bij maanlicht. ik pak mijn portomenee en ga naar de Blokker. Ik heb ongeveer honderd kaarsen en vijfhonderd rozenblaadjes.

Het heeft zeker drie uur geduurd voordat de kaarsen perfect in het bos waren gezet. En dan nog eens een uur voordat de rozenblaadjes in een hart waren gelegd. Op dit moment ben ik me aan het omkleden. Ik heb een wit kleedje aan met mouwen van kant en met een bruin gevlochten riempje. Mijn haar is half opgestoken met twee heel lichtroze roosjes in mijn haar. Mijn make up is licht. Ik pak Jannes zijn huissleutel en vertrek. ik open de deur en doe mijn schoenen uit en probeer om zo stil naar boven te sluipen. Ik loop op de tippen van mijn tenen naar zijn kamer. Ik wacht even en trek dan de deur open maar doe hem al snel weer dicht. Ik ren zo snel mogelijk van de trap af -waardoor ik bijna uitschuif- en gris mijn schoen van de grond. Ik ren naar het bos om alles wat ik klaar heb gelegd op te ruimen maar ik val al snel op de grond en barst in huilen uit. Waarom is mijn leven zo'n grote puinhoop?

Jannes pov

Waarom? Die ene vraag blijft nog steeds door mijn hoofd spoken. Ik ben haar nog achterna gelopen maar ik was haar al meteen kwijt. Ik slaag zo hard tegen mijn deur dat er een gat inzit. Ik probeer alles om op die vraag antwoord te krijgen. Waarom zoende ik met Nienke? Elisabeth kent haar waarschijnlijk nier maar dat praat het nog steeds niet goed. ik zak tegen de deur en begin zachtjes te huilen maar ik verman me meteen. "Jannes, Jongens huilen niet en hebben geen liefdesverdriet." Die zin blijf ik opzeggen tot ik uiteindelijk in slaap val.

Ik word wakker door mijn wekker. Ik moet gaan werken. De moed zakt me al meteen in mijn schoenen. Vandaag is de eerste zoenscene met Charlotte. Of beter gezegd met Elisabeth. Ik kleed me sloom aan en vertrek naar de bushalte. Ik stap op en na een kwartiertje ben ik bij de VRT. Ik stap zo traag als ik kan naar de studio en loop binnen. Ik begroet Mathias als ik in de kleedkamer kom. Ik doe mijn kleren aan en ga naar de loft van Tom en Judith. Daar tref ik Wim, Katrien en Elise aan maar geen Elisabeth. ik kijk naar mijn schoenen en ga zitten op de bank. Ik hoor voetstappen maar ik besteed er geen aandacht aan. "Nu we er allemaal zijn kunnen we beginnen." Zegt de regisseur. Mijn gezicht klaart meteen op en ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Voorzichtig kijk ik haar kant op maar ik zie enkel een meisje dat nors voor zich uit zit te kijken. Ik ga naar Stan zijn 'kamer' en ga op de grond zitten. Aangezien hier helemaal geen kamer is. Ik hoor dat ik moet komen en ik sta op.

"Heej Chara, hoe gaat het?" Vraag ik. "Super! Met jou?" zegt ze. "Super, zeker omdat jij er nu bent." Zeg ik zacht. We gaan op de bank zitten en spelen onze scene voort: de ongemakkelijke stilte. We komen dichterbij en dan komt het: de zoen. Net als ik op haar mond wil kussen draait ze haar hoofd.  en belanden mijn lippen op haar wang. "Cut!" Roept de regisseur. "Elisabeth! Wat is dit nu weer?" Ze kijkt naar haar voeten. "Ik kan het niet..." Zegt ze zacht. "Wat kan je niet?" vraagt Laura. Onze styliste. "Hem zoenen." Zegt ze dit keer nog zachter. "Maar... jullie waren zo gelukkig met elkaar wat is er dan gebeurd?" vraagt ze. Elisabeth wil iets zeggen maar ze barst in huilen uit. Dit heb ik allemaal veroorzaakt.

Elisabeth pov

Ik wenk Laura om met me mee te komen. Ze volgt me en we gaan naar mijn kleedkamer. "Shoot." Zegt ze. Ik vertel haar alles van het begin tot het einde. Ook dat ik bijna de hele nacht in het bos heb zitten huilen. Ze probeert me te troosten met weinig succes. Ik huil nog steeds. Nu volgens mij zelfs nog harder als daarnet. We besluiten de zoenscene achterwege te laten en mijn werk zit erop voor vandaag. Ik ga naar huis en kijk love, Rosie met een grote bak ijs op mijn schoot. Ik huil bijna de hele film al weet ik niet waarom. Ik huil noot bij deze film. Ik val inslaap op de bank.

"EEJ ELIIIIIIS! WAKKER WORDEN!"  "ruben! Shut up!" Roep ik. Hij grinnikt. "Niet blij om mij na twee maanden terug te zien." Zegt hij. Mijn ogen schieten gelijk open. "Ruben! Je bent terug! Hoe was het in Amerika!" Roep ik half. Ruben was met Steff en Sam naar Amerika geweest voor de hunger games. Maar als Ruben terug is dan... "MAAAAM! PAAAAP!" Roep ik door heel het huis. Ze verschijnen in de de deuropening en spreiden hun armen. Ik loop zo snel mogelijk naar ze toe en spring in hun armen. Ze grinniken en knuffelen me bijna dood. "WOOW ELIS!" Ik dacht dat jij op dieet ging. Hij heeft dus mijn drie bakken ijs gezien. "Waarom zoveel ijs?" Vraagt hij terwijl hij binnenkomt met de bakken ijs. "Ik heb Jannes betrapt met een ander." Zeg ik snel en gris de bakken uit zijn handen en gooi ze in de vuilbak. "Maar het maakt niet meer uit. Ik ben al helemaal over hem heen." Zeg ik geacteerd. Ach ja niemand ziet dat. Ik neem Ruben mee naar mijn kamer waar wij nog uren praten over koetjes en kalfjes.

SOOOORRYYYY! ik weet dat het lang heeft geduurd maar ik had niet zoveel inspiratie i hope you enjoy