Gülümse Kaderine

6.Bölüm "Evli Mutlu Çocuklu"

3 Yıl Sonra ~~

Öykü

Ayağımda sağladığım iki yaşındaki oğlumun uyması ile kocaman bir oh çektim. Bu minik yaramaz fazlasıyla zor uyuyordu. O uyurken bende çok fazla yoruluyordum.

Ayaz'a kalsa çocuk kendi uyuyana kadar zorlamamalıymışım ama olmaz ki öyle. Bu yaştaki bir çocuk günde otalama 2 saat uyumalı. Tamam kabul ediyorum fazla kamu spotuna bağladım.

Ayaz terliklerini yere hızlı hızlı vurarak yanımıza geldi.

"Yavaş olsana , Erdem uyudu" dedim bir hayli kısık çıkan sesimle.

Duraksadı ve yanıma oturarak Erdem'in sarı saçlarını sevdi. Ardından kucağına alarak odasına götürdü.

Bende Ayaz'ın peşinden gittim. Minik oğlum elini ağzına götürmüş uyuyordu.

"Ayaz baksana ne kadar tatlı".

"Senin gibi çok tatlı" diyerek gülümsedi.

Ayaz'a sıkıca sarılıp başımı o hep güven bulduğum göğsüne yasladım. Belimden kavrayıp beni kendine daha çok yaklaştırdı. Saçlarımı koklaması beni mutlu ediyordu.

"Mis kokulum" diyerek dudaklarıma uzun bir öpücük bıraktı.

"Ayaz ben çok şanslıyım. Senin gibi bir aşkım ve minik bir Prensim olduğu için. Bir zamanlar bu Miniği istememiştim ama iyiki seni dinlemişim".

"Bilmez miyim ! Cinsiyetini öğrendiğimiz gün odana kapanmıştın" diyerek kahkaha attı.

"Ya ne bileyim senin gibi yakışıklı olacağını !".

"Seni çok seviyorum meleğim" diyerek anlımı sulu sulu öptü.

"Ayaz yalasaydın ?!".

Ayaz dilini alnıma sürdüğü anda çığlığı bastım !!

Erdem ufacık gözlerini bir anda açarak ağlamaya başladı. Minik oğlumu cok fazla korkutmuştum.

Ayaz hemen Erdemi kucağına alarak susturmaya çalıştı.

"Korkuttun oğlumu !" dedi. Sesi baya bir yüksek çıkmıştı.

"İğrençlik yapmasaydın sende" diyerek yaladığı yeri koluna sürdüm.

Erdem ağlamaya devam ediyordu. Kucağıma alarak sakinleştirdim.

"Özür dilerim annecim" diyerek ağlamaktan kızarmış gözlerinin altını öptüm.

Erdemse beni hiç takmıyor üstüne üstlük Ayaz'a gülücük atıyordu.

"Baba baba" dediği anda Ayaz iyice havalara girdi.

"Kötü anne oğlum bu" diyerek beni işaret etti.

"Annecim asıl o kötü baba" diyerek gülümsedim.

Erdem "güsel ayye yatışıklı baba" dediği an Ayazla birlikte kahkahalara boğulduk.

Ayaz

"Fazla akıllısın oğlum aynı ben" diyerek sırıttım".

"Höö aynı sen" diyerek alay eden Öyküyü umursamadım.

Erdemi kucağıma alarak aşağıya indim. Melis hemen yanıma gelerek Erdemi kucaklakladı.

"Aşkım benim" diyerek Erdemi mıncırmaya başladı.

Bu tablo karşısında masumca gülümsedim.

Öykü hayatıma girdiğinden beri çok fazla mutluydum. O beni mutlu eden tüm duyguları kalbinde barındırıyordu.

Melis Erdemi kucağıma tutuşturarak söze atladı. "Abi ben Ulaş ile buluşacağım. Sen Erdemi al ben gelince yiyicem onu ".

"Hani şu damat adayı olan Ulaş" diyerek uzun bir kahkaha attım.

Melis yanağımdan öperek kapıdan dışarı çıktı.

Öykü

Kızgın bakışlarımla aşağıya indim. Ayaz'ın yanına giderek kucağından oğlumu aldım.

"Annesi'nin kuzusu bu kuzusu" diyerek Erdemi gıdıkladım.

Ardından bakıcımız Lale abla yanıma gelerek Erdemi aldı ve dışarı çıktı.

Ayaz başını öne eğmişti. Bir anki refleksle ona sıkıca sarıldım. Ellerini belimde kenetleyerek kokumu içine çekti.

"Seni seviyorum" dedi ve saçımı öptü.

"Ben daha çok".

"Hayır en çok ben" diyerek Uyuzluğunu konuşturmaya devam etti.

"He Ayaz birde bunun yüzünden mi tartışalım ?!".

"Hayır Aşkım biz hep birbirimizi sevelim ve çok mutlu olalım" diyerek gülümsedi.

Ve Erdem'in ağlaması ile anın tüm büyüsü bozulmuştu. Bu minik yaramaz biz ne ara yakınlaşsak aynı şeyi yapıyordu. Sanırım babası gibi (!) fazla kıskançtı.