Akşam olmuştu saat 21:39. Murat Zeyneple beraber taksimdeki mekanına doğru yola çıktılar.
Zeynep siyah mini bi etek gitmişti. Üstünde ise beyaz göbeği açık bir tshirt vardı. Saçları kivircik olmasına rağmen bu aksam duzduler. Murat ise siyah dar bi gömlek giymisti. Zayiflamasina rağmen vücut yapısı hala iri ve dar gömlek kaslı yapısını ortaya çıkarıyordu. Uzun boylu olması daha çok dikkat çekmesini sağlıyordu fakat suan bunların hiç biri onun umrunda değil ve sadece o mektubu gönderenin kim olduğunu merak ediyordu.
Bara yaklasmadan girdikleri ara sokaktan hafifçe müzik sesleri geliyordu bu bir sokak calgicisiydi. Evet, bu o gün çalan muzikti. Aldirmamis gibi yapsada Zeynep anlamasın diye onu mekana kadar bıraktı.
Murat: Sigaram bitmiş.
Zeynep: Çocuklardan birini gondeririz. Gider alır.
Murat: Bayadir gelmiyorum tekeldeki Batuya bi selam veriyim.
Zeynep: Çok bekletme gece uzun suprizim var sevgilim.
Murat: Sabirsizlaniyorum. Sen keyfine bak.
Murat hızlı adımlarla o sokağa gittiğinde adamı bulamaz. Orda duran esnaflara sorar ancak kimse o adamın kim olduğu hakkında bi fikri yok. Murat mekana dönerken adam önüne çıkar.
Calgici: Seni izliyorlar.
Murat: Kim?
Calgici: Başın belada. Bana bunu soylememi istediler. O adam çok kızgındı.
Murat: Nerde onlar?
Demesine kalmadan adam kalabalıkta kaybolmuştur. Artık onun için bir serüven başlıyordu. Ama suan yapması gereken şey sadece Zeynep'i bulup mutlu bir akşam gecirmekti.
