Highschool Heartbreak

Highschool Heartbreak 5

09/20/16
'HIGHSCHOOL HEARTBREAK'

Part V

by:_ash0527

Scarlet's pov.

I woke up in white room.
This is an hospital room i guess. There's a lot of apparatus here and I'm alone in this room.

"Ma-m-mi"

It's hard for me to utter words...what happen to me?

~•~•~•~•

Gray's pov

Thank god..the operation was successfully done.

Actually,matagal ko ng alam na may heart failure ako at yan din ang may dahilan kung bakit ko nilayuan si Scarlet kasi alam kong may taning na ang buhay ko. I lose hope nung malaman kong mamamatay ako within this month kung hindi ko maisasagawa ang transplant. Handa naman ako sa transplant pero wala talaga akong mahanap na donor. I've waited for 4 years long para makahanap ng donor...at salamat lang talaga at nakahanap pa ako

"Mom...i want to see Scarlet"

Kahit one week in coma ako,sariwa parin sa utak ko ang mga pangyayari--i want to say sorry sa mga nagawa ko kay scarlet. Alam kong sobra ko syang nasaktan. Napakalaki ko kasing gago

"Alright Gray...I'll ask her doctor kung pwede mo na ba syang bisitahin"

Tumango ako atsaka lumabas na si mom.

Nabanggit narin sakin ni mom na naaksidente sina Neon at Scarlet...Hindi na nya ikinwento pa sakin ang dahilan kung bakit sila na aksidente basta namatay si Neon at nailigtas si Scarlet. Nalaman ko rin na si Neon ang naging heart donor ko kaya napakalaki ng utang na loob ko sa kanya.

Pumasok si mom kasama ang isang nurse. Agad na inasist nung nurse yung mga aparatus na nakadikit sa akin at inalalayan akong tumayo.

"Tara anak. Nasa kabilang kwarto lang sya"

Habang papunta kami sa kwarto ni moo natatakot talaga ako at the same time excited rin. Hindi ko nga alam kung bakit ako natatakot pero wala to. Guni guni ko lang tong takot na to.

Pag bukas ni Mom ng pinto ay agad na napabalikwas ng bangon si moo ng mapansin nyang may tao sa pintuan.Tiningnan nya kami ng may buong pagtataka sa kanyang mata...ako lang ba?o kakaiba talaga si scarlet ngayon?

"Who are you?"

Nagulat ako sa sinabi ni moo..ang unang pumasok sa isipan ko ay baka nag bibiro lang sya pero iba naman ang sinasabi ng mga mata nya...seryoso ba sya?

"Wait here Gray...I'll call the doctor"

Sabi ni mom saka sya tumakbo palabas ng kwarto...at ako naman ay lumapit kay scarlet pero umurong sya konti palayo.

"Moo...hindi mo ba ako naaalala?"palambing kong sabi sakanya atsaka naupo sa tabi nya

"Stay away from me"matigas at malamig nyang sabi.

"Moo, Ako to si Gray"iniisip ko ngayon na nag bibiro lang sya. Na pinag tritripan lang nya ako at sana talaga wala ng iba pang nangyaring masama

Inexamine muna nya ang buong mukha ko

"Sorry pero hindi ho talaga kita kilala"

Bumukas ang pinto at niluwa nun si mom at ang isang doktor.

"Kamusta ka?"agad na pambungad tanong ng doktor kay scarlet.

"Medyo masakit pa po yung ulo ko pero okay na po ako"

Tumango naman ang doktor at nagsulat ng kung ano...wala ba tong secretary?

"Ahmm excuse me doc. Bakit po hindi nya kami maalala?"apela ko sa doktor

Saglit itong napatingin sakin atsaka naglabas ito ng mansanas mula sa bulsa nya.

"Now girl tell me what is this?"

"Apple malamang!"

"Now this?"sabay pakita ni doc ng ballpen

"Are kidding me?alam ko kung ano yan!obviously that's a pen!"

Sabi nya sabay roll eyes...iba ang nakikita kong Scarlet ngayon.

Fierce sya ngayon at short tempered.

"What is your name"tanong muli ng doctor

"Scarlet Black"boring nyang sagot

"Anong date ngayon?"

"May 27,2012"

May 27?2012?di pa kami nagkakakilala nyan na time ah?

"Hmm okay...so do you know them?"turo ng doctor sa amin

"No...ngayon ko lang sila nakita"

"Okay so that explains why..."

Humarap ang doktor samin at

"Nag meet na ba kayo before may 27 2012?"

"Hindi pa po"sagot ni mama

"Okay so kaya po nya kayo nakalimutan ay dahil nabura po ang ibang memorya nya...nagkaroon po sya ng selective amnesia dahil sa mga stress na inabot nya in this past days pero wag po kayong mag alala dahil temporary lang po ito. babalik rin po ang memorya nya in time...wag nyo lang pong bibiglain o pipilitin because it might harm her"

Akala ko pagkatapos ng transplant ko ay magiging maayos na ang lahat..akala ko makakapagsimula na kami.

But another challenge came...and it really hurts me a lot.