İnsanın bazı yaraları vardır. Kapanmaz. Kapatmak istese de bunu başaramaz. Sonunda ise keşkelere sarılır. Keşke yapsaydım,keşke çalışsaydım, keşke demeseydim... Bunlar tamamen geçmişe takılı kalmaktan başka bir şey değildir. Saygı görmek istiyorsak önce kendi kararlarımıza saygı göstermekle başlamalıyız. Nasıl mı? Şöyle ki şuan karar verdim, buraya yazı yazdım, yıllar sonra bu yazıyı okuduğumda pişman oluyorsam eğer kendime gençliğime kişiliğime saygı göstermemiş ve o sıradan hayat peşinde koşturan aman komşular duymasın aman kimse kötü konuşmasın diye kendi kişiliğinden ödün veren saman kafalı birine dönüşmüşüm demektir. Peki sizce bu doğru mu? Yıllarca ailemizden kopya çekmedik mi hayat konusunda? Daha çekmeye devam mı edeceğiz? Peki ailemiz son nefesimize kadar yanımızda olabilecek mi? Belki evet belki hayır. Kendinize bir iyilik yapın kendi hatalarınızı yapın ve keşke dediğiniz bu hatada beni ben yapan bir karardı deyin.
Ne kaybedersiniz? Ne kazanırsınız?
Geçmişten ders çıkarın evet ama asla geçmişte yaşamayın. Hiç bir şey kaybetmezsiniz tam tersi dünyanın en güzel şeyini kazanırsınız. SAYGI. Bahsettiğim başkalarının saygısı değil. Kendinize olan saygınızdan bahsediyorum. Kendi kararlarınıza saygı göstermezken başkalarının size saygı göstermesini nasıl beklersiniz ki?
Şimdi silkelenin ve kendinize gelin. Ne geçmişte ne de gelecekte yaşayın. Bugünü, şu anı, şu saniyeleri yaşayın. Bir daha bu aklınız bu yaşınız olmayacak. Bırakın özgürce hata yapın. Ben yaptım deyin. Sizi siz yapan yaptığınız küçük ya da büyük hatalarınızdır. Derste kopya çekin ya da iş yerinizde ama asla hayat konusunda kopya çekmeyin.
Nerden mi biliyorum? Kendimden :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KEŞKE
Short StoryKendimden bildiğim küçük kısa denemelerden oluşan bir çoğumuzun belki de yaşamış olduğu sorunları ele aldığım bir kitap var karşınızda. Dediğim gibi hayattan kendimden bildiklerimi aktarmaktır amacım. Değişik fikirler mutlaka vardır ve bende bunlar...
