Kimilerimiz göçedip gelmiş kimilerimiz uzun uzun yıllar oldukları yerde yaşamış. En rahat yaşayabileceği yerleri seçmiş baştan beri insanoğlu ve yine bu en rahat yere evim demiş. Memleketim demiş.
Memleket insanın doğduğu yer midir? Yoksa insan doyduğu yere mi memleket demeli? Yoksa memleket dediğimiz yer bu ikisi de olmayıp sadece babanın doğduğu yer midir?
Size nerelisin diye sorulduğunda ne cevap verirsiniz? Babanızın memleketini mi yoksa kendi doğduğunuz yeri mi? Ben ikisini de kullanıyorum. Çünkü gerçekten ikisi de bana huzur veriyor. Aile bağlarımız çok kuvvetli değil belki ama ailesine bağlı bir insan olarak iki şehride memleketim olarak kabul edebiliyorum. Haaa şöyle ki doyduğum yeri de unutmayalım. Okuduğum şehir de artık bizden biri... Orasıda benim memleketim artık.
Memleketime gittiğimde öyle farklı hissediyorum ki huzur doluyor içime. Sanki her şey daha güzel daha benim gibi. Suyu bile çok iyi geliyor vücuduma. Duşa bir giriyorum başka yerde çıktığımda açılmayan saçlarımda tarak kayarak iniyor. Elim avucum yumuşacık oluyor. Herkes yaşarmı bu durumu bilmiyorum ama ben çok fazla yaşıyorum.
Ekmek yapmak, hamur açmak, çapa yapmak, yün yıkamak... Ve daha neler neler... İnsanın böyle şeylere de ihtiyacı var gerçekten. İnsan geçmişini unutmamalı atalarımızın yaptıkları bizim kanımızda var sanki. Biz de yapınca rahatlıyoruz.
Memleket özlemi çok farklı bir şey. Nazım Hikmet gibi usta şairler yıllarca bu konuda şiirler yazmış. Onlarda hissediyormuş el olmanın ne kadar zor olduğunu. Gerçekten de bu böyle.
Sahi sen en son ne zaman bu kadar huzurlu ve evinde hissettin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KEŞKE
Historia CortaKendimden bildiğim küçük kısa denemelerden oluşan bir çoğumuzun belki de yaşamış olduğu sorunları ele aldığım bir kitap var karşınızda. Dediğim gibi hayattan kendimden bildiklerimi aktarmaktır amacım. Değişik fikirler mutlaka vardır ve bende bunlar...
