EPILOGUE: I assumed
3 years had passed.
Everyone’s seems to be happy now. Masaya na ang lagay ng lahat ngayon, like they always were. Tinatanong niyo ako? Masaya rin naman ako eh. May kulang nga lang.
“Ang laki mo na talaga, Kath. Lalo kang gumanda.” sabi sa akin ni Ate Queenie habang inaayusan ako.
“Thank you, Ate! Sila Kylie at Kyle Jr. asan?”
“Kasama ng mga kuya mo. Pinabantay muna namin, ang kukulit eh.” reklamo naman ni Ate Karen habang inaayusan ang sarili niya.
“Ganun talaga Ate pag may anak.” sabi ko kaya tumawa nalang sila.
“Pero they are our stress relievers.” sabi ni Ate Queenie.
“Nakakalimot ng problema pag nakita mo sila agad.” sabi naman ni Ate Karen.
Ngumiti ako.
I'm 18 now. I'm matured enough to know what they are saying and matured enough to know and understand my problems.
“Wow. Ang ganda naman ng debutant namin!” nagulat ako at nakita ko si Mommy na kakapasok lang ng kwarto.
“Ma! Kailan ka dumating?” tanong ko kay Mommy. Niyakap ko siya agad. Oh how I missed her. Nasa US kasi si Mommy ng ilang weeks. Ewan ko dun. Doon daw muna siya eh.
“Kagabi lang. But I planned to surprise you kaya dun muna ako natulog kila Keith.” explain ni Mommy.
“Mommy naman.” sabi ko kaya natawa kaming lahat.
“Surpise!” sabi nalang ng dalawa kong ate sabay tumawa.
Pinagpatuloy nalang nila akong ayusan. Ayoko kasing magpahire ng makeup artist and to top it all off, professional makeup artists sila Ate.
“Oh ayan. Tapos na ang Baby sister in law namin.” sabi ni Ate Karen kaya napatayo ako at tumingin sa salamin.
Wow I look so....matured.
“Ang ganda mo, Kath! Nagmana ka talaga sa akin!” sigaw ni Ate Queenie kaya binatukan siya ni Ate Karen.
“Hindi ah! Nagmana kaya siya sa akin!” sigaw naman ni Ate Karen.
BINABASA MO ANG
KathNiel: She Assumed
Fiksi RemajaNever lose yourself to someone who have no intentions of loving you.
