Plân

2.Bölüm "Ekin Su"

Tabiikide Merve.
Akşam akşam beni güldüren Merve'ydi.
Sabah yine babamın şoför ü okula bıraktı beni. Dünki olay tamamen aklımdan çıkmıştı. Sınıfa çıktım. Yine her zamanki gibi Merve yerime geçmiş. Uslanmaz kız iste naparsin...? Ukala.
"-Kalk yerimden yüzsüzcüğum." dedim. Sözüm netti. Fırlaması gerekirken bana laf yetiştiriyordu.
"-Ben senin yüzsüzün değilim kolej bebesiii." sesi alaylıydı. Ve emindim. Kolej bebesi mebesi ebesi.. Hepsini o yazmıştı. Gözünü küçülterek bana baktı. Ona kahkaha atmak isterdim. Ama asil durmak ve boyun egmemek beni ben yapan şeylerden bazilariydi
"Kendi çapında eğlence yapıyorsun sanırım. Ama farkında mısın sadece sen eğleniyosun." bi an duraksadım nefesini tuttum ve bağırdım. "Şimdi kalk şurdan ukâla hödük!" ahahah. Evet , gerçekten benimle dalga geçiyodu. Benimle kafa buluyordu.
"Iımm düşündümde ben artık burda oturmak istiyorum." dedi yandan gülümseyerek. Yani sinsice.
Sınifta öğretmen yoktu. Henüz ders zili bile çalmamıştı. Merve' bin saçından tutup tuvalete kadar sürüklemek geçti içimden. "Anladım." dedim ses tohumu biraz daha yükselterek. Ve neredeyse bağırarak devam ettim. "Doğru o sağ köşeden 2.sırada olan kişileri göremiyosun, değil mi!?" dedim ve bahsettiğim 2.sıraya doğru yöneldim.
"Meerrt. Gel beraber oturalım. Derste kaynaşırız." dedim. Mert zaten benimle oturmayı çoğu kez teklif etmişti ama kabul edememistim. Merve'ye baktım. Offf layarak kafasını sıraya gömdü. Tabiki Mert'i seviyooorr. :) Mert ayağa kalktı ve peşinden gelmemi söyleyerek en arkaya ve öğretmenin ayağa kalkmadıkça göremediği yere geçti.
Ve Pınar belirdi. Ufff. Bi kere de hasta ol be kızım. O ders Mert benimle konuşmaya başladı sürekli. Konuşmaya başlamaya başladı. Ama beceremedi. Çok saf bi çocuk gerçekten. Yakışıklı ve kibar biri. Teneffüse çıktım Mert'le.
Eveeeetttt
Onuuu gördüm...
Okulaaaa gelmişşşşş..
Onu görümce gerçekten şaşırdim.
Amaa seviyorum isteee
Koray..
Görsen sende asık olursun.
Ama görmeesin kimse.
Koray, bizim yan sınifta bi çocuk. Yasıtım işte. Sevdiğimi kimse bilmiyor umarım hareketlerimden anlaşılmıyodur. Mert bana baktı ve durdu. "Ekin. İyi misin!?" değilim. Uff sanki hic görmedim. İlk defa okula geldi sanki. "İyiyim iyiyim. İyiyiyim iyiyiyiiyiyiyiyiyiym." ne dedim benn? İyiyiyiyiyiyim ne yaaaa....? Mert bana baktı yine. "Değilsin rengin atmış. Seni ilk defa böyle görüyorum." sonra farkettim. Ellerini yüzüme avuçlamış gözümün içine bakıyor. Hemen ellerini yüzümden çekti. Utanmıştı. Yoksa bu çocuk.
Hayir...
Yoksa..
Banaa.
Aşık mıydı?
Şaka felan mı buu?
10.sınıftan beri bana sürekli bakıyordu. Ama ..
Hayır yaa..
Mert'e döndüm. " Bana söylemek istediğin bişey var mı?!" dedim merak edercesine. Hayır dercesine başını salladı. Bisüre sonra kantinden kalkalım dedim. Beni tekrar oturttu bileğimden tuttu ve hızlıca oturttu. Noluyoruz dercesine baktım. "Söze nerden başlanır bilmiyorum. Bugün sinemaya gidelim mi?" dedi cevabı sabırsızca beklediği ortadaydi. "Bunun için bileğimi acıtmana gerek yoktu." dedim sinirlendigimi belirterek. Özür dilercesine bana vakti. Sonra kafasinı başka yere çevirerek " Özür dilerim. Refleks gibi bişey. Çok mu acıdı.?" acımamıştı. Bugün evde oturmaktansa pekâla sinemaya gidebilirdim. "6'da beni alırsın. " dedim. Sevindi mi üzüldü mü görmedim. Ama hemen oradan uzaklastım. Sınıfa çıkıyodum ki.. Koray..
Ağagaagaggggagag rüyalarım...
Yemyeşil gözzzzzzz.
Çarpıştık.
Elektiriklendim.
"Dikkat etsene şapşal" dedim. Nasıl dedim bilmiyorum ama "Affedersiniz hanımefendi yanlışlıkla yaptım. Lütfen geceleri cadı olarak rüyalarına gitmeyin." dedi. Alaylıca. Ve bir tokat.. Naptım naptım?
Tokat mı attım?
Olamazzz
Bana yaklaştı. Tokat atamazdı. Biraz daha yaklaştı. "Neden bana tokat attınız bayan cadı?"dedi. Bende biraz mesafe yaparak "Tokat neden atılır sizce? Siz simdi onuda bilmiyosunuzdur ben söyleyeyim..." diyordum kili. Mert'in sesi. "Ekin!? Noluyoo?" Gayet sakin bi şekilde bişey olmadığını ifade edecekken Koray bana baktı şaşirarak "Ekin. Demek Ekin sensin?" dedi. "Evet benim nolmuş?" ve sonra bana hayranca baktı inananaanannanbiliyor musunuuzuzuzuzuzu.!
"Yo yo yo yok bişey.." diyerek merdivenlerden koşarak indi. Bi an duraksadi ve tekrar bana baktı. Sonra yine ayni hizlikla ortadan kayboldu. Neler oldu? Noldu sizce? Beni bu okulda tanimayan varmış demekki....