Birlesim

Bolum 1

Asya Yılmaz'dan;

"Upuzun karanlık dar bir sokak hiç ışık yok sadece kırık sokak lambasının yaydığı ince ışık hiç bir yeri aydınlatmıyordu ki. Yine 6 yaşındaki ben ve o hiç eksik olmayan çığlıklar yeter uyanmak istiyorum. Niye uyanamıyorum? "

Gözlerimi açtığımda sabahın yeni ışıkları pencereme vuruyordu. Evdeki rutin işlerimi hallettikten sonra her zaman ki tercihim olan siyah uzun elbisemi giyip üzerine deri ceketimi aldım ve yandan asmalı çantama bir iki defterimi koyup durağa yol aldım.

Evet ne güzel şans ki otobüsü kaçırdım.

Şimdi bir saat bekle de gelsin. Durak Allah'tan boştu hazır otobüs beklerken size kendimden bahsedeyim biraz. Şuan Özel Özkayra Üniversitesinde tam burslu olarak PDR bölümünde okuyorum bu bölüme severek ve isteyerek girdim. Zaten hayatımdaki tek ve en güzel şey neden mi? Ben 6 yaşındayken annemin ölmesi, babamın benim daha hiç bir şeyden haberim yokken beni terk edip gitmesi ve yurda düşmem yurt hayatım o kadar berbattı ki müdirenin itip kakması hep gururuma dokunmuş bir tarafımın babamdan nefret etmesine bir tarafımın bitmek tükenmek bilmeyecek bir şekilde anne özlemi duymasına sebep olmuştu.

Hep okula giderken saçlarımı şefkatle tarayan sonra örüp kafama küçük bir öpücük bırakarak beni sevmesini, okulda yaramazlık yaptım mı beni azarlayıp ceza vermesini, sınavdan yüksek not almam için başımda oturup zorla ders çalıştırmasını falan istemiştim.

Ama yurtta hep itilip kakılıp aşağılanıp gururumu kırmışlardı ki yurttan ayrılınca ateşe vermeyi falan düşünmüştüm.

Evet okul için pek masrafım yoktu ama evim için vardı bu yüzden okuldan kalan zamanlarda okula yakın olan bir cafede garsonluk yapıyorum işlek olduğu için maaşım gayet iyi.

Hmm birde vazgeçilmezim olan kabuslarım var. Yurda girdiğimden bu yana görüyorum ve kurtulamadım bazen o kadar korkutucu oluyor ki krizler geçiyorum. Ve yalnız olmaktan o zaman bir kez daha nefret ediyorum.

Yurttan bana kalan tek güzel şey kemanım ve galiba tek sırdaşım...

Okulum benim için büyük bir velinimet böyle bir şansı bir daha yakalayamam ve şöyle bir şey var ki okul da sadece baba parası yiyen ve altındaki lüks arabalarla hava playboylar ve onların dibinden düşmeyen cici kızlarla (!) dolu. Bu şans kapımı bir kez daha çalmayacağı için kimseyle çakışmadan sessiz ve sakin geçirmeye çalışıyorum.

Ve bu davranışımdan nefret ediyorum.

Evet sonunda beni hayallerime ulaştıracak yere götüren atlım ( yani bu otobüs oluyor) geliyor...

Uras Özkayra'dan;

Ahh! Buda ne! Ne biçim bir baş ağrısı bu. Off nerede çalıyor bu telefon. Buldum! yine toplantı haberi. Kalkıp bir hızla hazırlandım her zaman ki gibi siyah takım elbisem ve siyah kravatım. Hayatımda tercih ettiğim tek renk bu gerçi hayatım simsiyah. Ne zaman siyaha bulanmaya başladım. 18 yaş doğum günümde tabi ki! Her kesin babası araba, telefon gibi hediyeler alırken benim babam "Senin düşmanın çok olacak" deyip elime ağır simsiyah bir silah bırakmıştı.

O zaman bir şeyler bilmiyordum silah sadece elime ağır geliyordu ama şimdilerde kalbimede ağır gelmeye başlamıştı.

Ama her ne olursa olsun ben Uras Özkayra' yım şuan ki konumuma kendi ellerimle, zekamla geldim. o yüzden kimse beni sert, acımasız halimden vazgeçiremez. Önüme çıkan engelleri kendi yöntemlerimle yok ettim. Bu yüzden kimseye güvenmem.

Benim için sadece kendim varım. Egoist diye düşünebilirsiniz. Umurumda değil.

Çalışanlarıma ayrıcalık göstermem hiç birine onlarda bilir ona göre davranır sadece şu yılışık ve mide bulandırıcı davranmaktan bir türlü vazgeçmeyen sekreter ve asistanlarım hariç. Zaten onları Yağız ayarlamak istemişti müsade etmiştim. Yani öyle bir adamdan ancak böyle çalışan çıkar.

Ve evet yine telefonum mesaj yağmuruna tutulmaya başladı. Kim mi? Tabi ki de Alev her zaman tersliyorum her zaman bıkmadan utanmadan karşıma geliyor. Yok neymiş benim aşkıma bir kere kulak versen bana böyle davranmazsın. Pehh!

Neyse birazda başarımdan bahsedip şu muhteşem egomu tatmin edeyim."Özkayra Holdingleri, Özkayra avm. , Özkayra okulları" daha fazla sayamayacağım sonu gelmez...

Hepsi benim yani şuanda çalışmayı bıraksam bir ömür yetip artacak param ve malım var.

Ama gücü, kurallarımı, acımasız oluşumu sevdiğim için böyle bir aptallık yapmam.

Evet programıma göre şuanda konferans vermem gerekiyor. Nerede? Tabi ki Özel Özkayra Üniversitesi..