Dondurmalı Hayat

0.2

Küçükken neden geceleri herkesin uyuduğunu düşünürdüm.Şuan anladim ki sadece derdi olmayanlar uyurmuş ve ben uyuyamiyorum.O an aklima geldikçe eğer uykum olsa bile kaçiyor.Sanki bir kuyudayim ama sadece kendi yardim çağrilarimin sesini duyuyorum.
O kadar yalnizim.Kimsesiz hissediyorum.Bu dunyaya boşuna gelmiş erkenden ölmesi gereken kişilerden hissediyorum.

    Konuyu uzatmadan söyliyim.Bu bir kızın günlüğü gibi birşey olucak.Kendi düşüncelerimin bir yansimasi gibi.Tabiki karakterler olucak.Eleştiriye açığım.Ama lütfen küfür olmassa sevinirim.iyi akşamlar.